SİYAHA ALIŞMAK

•13.BÖLÜM"GÖK GÜRÜLTÜSÜ" (PART 1)

Umarım beğenirsiniz. Oy ve yorum yapmayı unutmayın... ^-^

"Gözlerim kör, kalbim değil."

Asya gelmişti. Sesi ile sanki bütün yaşadıklarımı unutmuştum. Sanki hiçbir şey olmamıştı. Sanki her şey yolundaydı. Sanki hiç gitmemişti...

Bir şey söylemiyor öylece hıçkırık sesleri duyuyordum.

"Neden buradasın? Neden geldin?"

"Ben-"dediğinde sözünü kestim.

"Yoksa sende benim acı çekmemi mi izlemek istiyorsun? Buyur."dedim. Neden böyle bir şey yaptım bilmiyordum. Ama kimsenin bana acımasını istemiyordum. Asya insanlara asla acır gözüyle bakmazdı lakin ona yakın olmak istemiyordum. Özellikle de böyle bir durumdayken.

"Korkut sen ne saçmalıyorsun? Ben buraya seni merak ettiğim için geldim. Belki bana ihtiyacın vardır diye düşünmüştüm ama sen hala nefret kusmakla meşgulsün." sinirle çıkan sesi ile bunları söyledi.

Ve ağzımı bile açamadan ayak sesi duydum ve hızla açılan bir kapı sesi.

"Gitme." dedim.

Ayak sesi durmuştu. Gitti mi gitmedi mi kestiremiyordum.

"Özür dilerim."dedim. Birkaç saniye daha bekleyerek "Bütün suçu üstüne yüklediğim için, her seferinde kötü davrandığım için, acı çekmeni izlediğim için ve seni bırakıp gittiğim için."

"Keşke bunların hiçbiri olmasaydı."dedi ve soluk alıp vermesinden hemen sonra "Keşke geri dönmeseydin. Keşke hayatıma tekrar girip, hayatımı mahvetmeseydin." dedi.

İlk defa Asya'nın ağzından böyle şeyler duyuyordum.Ve ilk defa kalbimi bu kadar çok acıtmıştı.

"Hak ediyorum söylediğini de yaptığını da, her şeyi."

"Evet hak ediyorsun. Sen iğrenç birisin. Neden geldin sen? Neden tekrar hayatıma girdin? Her seferinde acı çekmemi izlemenden nefret ediyorum. Anladın mı beni?" diye bağırdı ağlamaklı sesi ile. Yakınımdaydı onu hissedebiliyordum. Onu ne kadar üzdüğümü, kırdığımı biliyordum ama bu kadar çok olması tahminim dışı olmuştu.

"Geçen beni bırakıp gittin ya işte ben seni orada sildim Korkut. Sensiz bir hayata başladım ben. Lütfen yeni hayatımda beni huzursuz etme."

"Ben olmadan yaşayabilir misin?"

"Küçükken hatırlıyor musun altı yıl gitmiştin. Yaşarım."

"Geleceğimden emin olduğun için yaşadın. Hatta yaşamadın her dakika hatta her saniye beni bekledin, beni özledin hasretimle yandın bittin. Şimdi bensiz bir hayat geçirmek istiyorsan git. Gidersen geri dönme."

Olduğu yerde duruyordu. Ne bir ses ne de bir hareket ediyordu. Ağlama sesi geliyordu kısık kısık. Onu görememek bana acı veriyordu. Yüzünü görememek, gülüşünde kaybolamamak büyük bir acı.

"Ben senin yaptığın gibi gidemem." dediğinde elimle kolunu yokladım ve tutup kendime doğru çekerek ona sarıldım.

Ona diyecek tek sözüm yoktu. Onu avutamıyordum ya da acısını azaltamıyordum aksine her zaman daha fazla acı yüklüyordum küçük omuzlarına.

"Özür dilerim." dedim tekrar tekrar.

İkimizde ağlıyorduk. Ben hayatım boyunca ne zaman ağlasam ya Asya yanımdaydı ya da Asya yüzündendi.

Küçük bir çocuk gibi hala. Küçük bünyesi ile herkesi kurtarabileceğini zanneden bir kız. Hiçbir zaman kendinden ödün vermeyen benim küçük kahramanım. Ona her şeyi anlattığımda bana hak verecekti. Neden ona öyle davrandığımı anlatacaktı.