What If's

CHAPTER 4

After an hour of air travel nakarating din kami sa Palawan at paglabas palang namin sa airport ay nakita ko na agad sila kuya.  I missed these guys.

"Hey princess, musta kana?" Kuya Gino, my older brother.

"Eto maganda parin," I joked.
 
"Maganda nga, zero lovelife naman." My other brother and probably the most annoying, Joshua Marquez.

They all laughed at what Kuya Joshua said. Edi kayo na! Kung maka tawa tong si Andrea akala mo may boyfriend din. Nakabusangot lang ako all the way to the mansion. Our  parents owned some businesses kaya nakakaluwag-luwag kami. But despite the riches, syempre we are all expected to stand on our own.

"Wahh! I missed this place." Napatingin ako sa gawi ni Andrea.

"Bakit ba kasi kayo nagpumilit na umalis dalawa, you can stay here you know." Napabuntong-hininga ako. Kung alam mo lang Kuya Gino. 

"Ahm, kasi po Kuya we are young and we need to explore our options, diba my dear Alexandra?" Tumango nalang ako bilang sagot.

"Oh princess why so quiet?" 

"Nothing Kuya, maybe jetlag?" My brother frowned at me. "Jetlag? Bakit san ba kayo galing? Sa Russia? Wag ako Alexandra, ang O.A." 

My second brother is always like that, sarcastic and annoying. Ikamamatay niya ang pagiging tahimik. Thankfully pinabayaan na niya ako at si Andrea na naman ang kinukulit nila. 

Napasandal ako sa may bintana nang sasakyan at inabala ang sarili ko sa pagtingon sa mga bahay na nadadaanan namin.

"Alam mo yung gusto kong bahay ay may second floor kasi gusto ko yung may hagdanan." 

"Pwede ka namang magpagawa ng hagdanan kahit walang second floor ah." Napasimangot ang babae.

"Bobo ka ba? At saan mo balak i-kabit yung hagdanan aber?" Tumawa yung kasintahan niya.

"Sa tree house, kasi yung lang afford ko sa ngayon, di ko pa kayang ipagawa ka nang bahay." Sabay silang natawa sa naisip ng nobyo--

"Aray!" Napahawak ako sa noo ko nang may matigas na bagay ang tumama dito. Napatingin ako sa unahan at nakita ko ang mga kapatid kong nagpipigil nang tawa.

"Just laugh will you, wag niyo na pigilan baka ma-utot pa kayo dito sa sasakyan." As if on cue sabay silang tatlong pumulandit ng tawa. Mga siraulo!

"Bakit ka ba kasi tulala? May sakit ka ba Alexandra?" Napa-irap ako sa pagiging-O.A ni Kuya Gino.

"Wala kuya, kasi nga--"

"Yeheyy, we're here!" Hindi ko na natapos ang sasabihin ko nang biglang sumigaw ang bruha kong pinsan. Naagaw niya ang atensiyon naming lahat at napatingin narin sa labas.

As we drive near the house I felt nostalgic, memories of my childhood came running. As the car stopped at the driveway we hurriedly went inside the huge house.

Pagpasok palang namin sa main door I was already expecting drastic changes to the places' interior. This place changed a lot and its a good a change really.

"Wow!" Was the only word I could say. Nilibot ko nang tingin ang sala. Huge vases are in the corner with paintings na sure akong mahal, there are also some antique making the house look like a museum rather than a home. Im being sarcastic, pero in all honesty this house was even beautiful now than it was when I left.

"What do you expect kay  mommy. She's a frustrated  interior designer."  Kuya Gino praised our mother's exceptional talent. "And the fact na hindi yun napipirme pag hindi niya na disarrange ang mga gamit dito at least once a month should be recognized." Kuya Joshua seconded.