What If's

CHAPTER 21

"Alam mo, ikaw na siguro ang taong may pinaka makapal na pagmumukhang nakilala ko."

"You're so grumpy, you know."

"Sino ba ang matutuwa kung mukha mo ang makikita 'di ba?"

Kung normal na tao ang makakarinig ng mga salitang binitawan ko, for sure umuusok na ang ilong nila sa galit. Pero dahil ipinanganak na may sayad ang lalaking ito ay nakuha niya pa na ngumiti.

"Quit complaining and just come with me, okay." I gave him an eye roll to express my annoyance yet I still allowed him to drag me out of our house to God-knows-where.

"What are we doing here?" I asked.

"Hmm...Not sure, sun tanning maybe?" He even tapped his chin to point out that he's thinking.

"Idiot." He is, not me. Alam ko naman kasi na puno nang sarcasm yung sagot niya. Like hello, sinong tanga ba ang magsu-sun bathing sa isang public park?

What is he thinking today, napaka random talaga ng lalaking 'to kahit kailan.

Imbes na pagtuunan siya nang pansin ay inabala ko nalang ang sarili ko sa pagtingin sa buong park. Nothing new, really.

It's the same old park.

May swing set, monkey bars, slides, see-saws, sand boxes at iba pa. Nothing grand but just the basic and enjoyable playground equipments.

On the other side of the park ay makikita naman ang artificial lake na napapalibutan ng mga puno at sandamakmak na bluebells at ang mga perfectly trimmed na rose bushes.

"Do you know how to ride a bike?"

I've never tried riding one before but I think I can. How hard can it be? A lot of kids can easily do it, so why can't I. "Uhm...yeah, I-I know how."

Umarko pataas ang kanyang kilay nang dahil sa sagot ko. Isang tingin na tila'y hindi naniniwala sa kung ano man ang lumabas sa bibig ko.

"Okay then." Kahit nag-aalinlangan ay agad din naman siyang umalis sa aming kinatatayuan at naglakad patungo sa may booth kung saan mayroong nagpaparenta ng mga bisikleta.

Tinignan ko siyang mabuti habang pumipili siya sa mga nakahilerang bikes. He's really handsome though, no shit.  Kahit naka-suot lang siya nang casual na damit ay pansinin masyado ang loko. At sure ako na aware siya sa mga matang kanina pa nakasunod sa bawat galaw niya. Mata nang mga babaeng halos maglaway na kakatig sa kanya. Yung iba nga 'di na nahiya may mga kasama pang asawa o boyfriend.

Tsk, para namang siya na lang yung natitirang gwapo sa mundo! I'm sure marami pa.

Aanhin mo yung gwapo kung abnormal naman. Napaka-isip bata niya kaya. Kung alam lang nila.

"Hey, you alright?"

"Ay, gwapo!"

"Oh... I'm flattered." At nakuha niya pang mag smirk. Nang dahil sa sobrang gulat ko sa biglang pagsulpot niya ay kung anu-ano na lang ang nasasabi ko.

I fake vomited and said, "For your information I was not referring to you."

"Really now," he said still having that annoying grin on his face. "If not me, then who else could get your attention, huh?"

Ang kapal talaga, see what I mean?

"Him." I said as I point at a random stranger a couple of steps away from us.

For some reason, he looked amused as he gaze across our direction. "Him?" he said, probably pertaining to the guy. To make my lie more believable, of course I nodded my head without looking twice to where he was pointing. "That old guy wearing loose shorts and jersey with the excessive gold accessory and a mullet?"