Kara Kristal

Kristal Seninle

İkizimi öldürüp Nik ile olan aşkımızı mı kurtaracaktım? Yoksa Nik'in ölmesine izin verip Ura'yı mı yenecektim? Kafam çok karışıktı ve ne yapacağımı bilmiyordum. Su Altı Krallığından çıkmaya cesaret edemiyordum. Ura oralarda bir yerde çakma ordusuyla beni bekliyordu. 

Derin düşüncelerimden Nik'in balonuma tıklamasıyla çıktım.

"Hey"  sesi çok yumuşaktı. Gözlerinin mavisi parlıyordu. Olanları anlatmam gerekiyordu. Ama nasıl yapcağımı bilmiyordum. 

"Nik.. Seninle birşey konuşmam gerek.. Bunu nasıl anlatacağımı bilmiyorum.." Nik işaret parmağını ağzına götürüp susmamı söyledi. O an yanımda olmasını ve ona sarılmak o okadar istedimki. Bir anda baloncuğundan kendini ittirerek duşarı zıpladı. Baloncuklarım yan yana olduğu için ıslanmadan benimkine geçti. Baloncuğum ağırlıktan aşağı doğru biraz sallandı ama tuttum. Ve Sarayın girişindeki yosunlu betona indirdim. Nik'i bulduğuma göre kucağına atlayıp ona koskocaman sarıldım. Dudağına kısa ve küçük bir öpücük kondurdum. Tekrar ölümlerden dönmesini istemeyiz...

"Laneti oratdan kaldırmak için bir çeşit büyü lazım. Büyü'de de ruh ikizin kurban edilmesi gerektiği yazıyormuş. Yani Damla'nın ölmesi gerekecek. Ama eğer Damla ölürse, Ura'nın beni öldürmesi çok kolay olacak. Ayrıca daha Damla ölünce benimde ölüp ölmeyeceğimi bilmiyoruz.." Nik anlattıklarımı çok dikkatlice dinlemişti. Elini çenesine götürmüş düşünceli düşünceli bana bakıyordu. Onunda kafası karışmış olmalı ki etrafa boş boş bakıyordu. 

"Pekala ne yapacağız? Büyüyü mü bulmak istersin yoksa hemen buradan bir an önce çıkıp kendi ordumuzu mu oluşturalım?" 

"Ama bu demek oluyor ki.."

"Melodi. Benim için hayatını, diğer cadıların hayatını tehlikeye atma. Ben bir koruyucuyum. Seni korumak için gönderildim." Gözlerimin dolduğunu hissediyordum.

"Hayır lütfen öyle söyleme. Seni seviyorum. Bana izin ver düşüneyim olur mu?"

"Düşünecek bir şey yok. Yanlış kararlar bütün alemlerin sonu olabilir. Sadece Cadılar değil, Denizkızları, Orman Perileri, Devler gibi daha bir çok alemin sonu olabilir. Sadece bir kişi için kendini ve yüzlerce alemi tehlikeye atma. Bende istemezdim ama lanet için ölmesek bile savaşta öleceğiz..." Göz yaşlarımı tutamadım. Ben Kara Krsitalim. Çoğu dengeyi sağlamak görevim olmazsa bile zorundayım. Bencillik edip bütün bu dünyamızı tehlikeye atamam. Ama Nik'i de kaybedemem. Nik'i seviyorum.

"Pekala herkes dinlesin. Şuan vereceğim kararlar çok önemli." Herkes dikkatini bana vermişti. Melissa hariç ne diyeceğimi biliyor gibiydi. Bana hayal kırıklığına uğramış gibi bakıyordu.

"Lanet'i bozacak büyüyü bulacağız." Damla bana hayretler içersinde bakıyordu. 

"Nasıl ya. Beni feda mı edeceksin? Ben olmassam ölmen bir bıçak saplanmasına bakar. Ben bunun için yaşamıyorum ben senin ve bencilliklerinin kurbanı olmayacağım Melodi!" Bir yandan bağırıyor bir yandan masaya tekme atıyordu. Her masaya tekme atışında Denizkızları irkiliyor, ortam kızışmaya başlıyordu.

"Yarın Su Altı Krallığından çıkacağız ve Kabileme gideceğim. Yanımıza çekebileceğimiz kadar adam toplayacağız çünkü Ura'nın bizi silip süpürebilecek bir ordusu var. Büyüyü aramaya Melissa ve Nik gidecek. Damla benimle daha güvenli." Damla sinirden pancar gibi olmuştu.

"Hah seninle daha güvendeymişim. Beni öldürmek isteyen kişiyle.. Hem ben ölünce seninde ölmeyeceğini nereden biliyoruz ayrıca.."

"Damla sakin ol." Bu ses aramızdaki kimseden gelmemişti. Ayrıca çok tanıdıktı. Arkamı döndüğümde bembeyaz parıldayan annemi gördüm. Baloncuğu yoktu ve ona rağmen rahatça konuşup, sanki solungaçları varmış gibi nefes alabiliyordu. Kralice olduğu yerden havaya sıçradı. Anneme gülümsedi ve annemde ona gülümsedi.

"Marlyn!!" Diyerek anneme doğru yüzdü. Annemde ona doğru ilerledi ve birbirine sarıldılar.

"Uzun zaman oldu eski dostum." Annem iç geçirdi.

"Evet çok uzun zaman oldu. Artık birleşmemizin zamanı geldi.-bana bakarak- Yüce Kristal  seninle kızım. Mavilerin çoğunluğuda destekleyeceklerini söylediler." 

Bu şuana kadar duyduğum en güzel haberdi. Başka ne haberler ile geldiğini merak ediyordum.