Ruhuna hapsolmuş siyahlığın içinde fark edemeden varoldu.
Gözleri ruhunu yansıtacak kadar derin ve mavi.
Kum saatindeki tanecikler kadar sessiz.
Uzayın derinlikleri kadar çekici.
Cesareti kadar deli.
Adı gibi yalnız olmaya mahkum...
Kurt gibi...
O...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
17 Yıl Sonra
-Onur Kurt-
"Kızlar şu evde koşuşturmayın Allah aşkına. Düşüp bir yerlerinizi kıracaksınız bak." Diye bağırdığımda kahkaha atarak koşmaya devam ettiler. "Defne, Asya koşmasanıza. Bak sonra oram acıyor buram acıyor İnanç amcaya gidelim demek yok." Diye bağırdığımda beni dinlemiyorlardı.
"Baba Defneye söyle sen onu. İnanç amcamın yanındaki asistanı yakışıklı bulduğundan dolayı naz yapıyor gidelim gidelim diye bende bir kusur yok lütfen beni es geçin." Dediğinde kaşlarımı kaldırdım. Asya şok olmuş bir şekilde ikizine bakarken sinir krizi geçirmemek için kendimi zor tutuyordum. Benim kızlarım büyümüşte birilerinden hoşlanmaya başlamışlar.
"Defne sen benim elime düşersin çok sevgili ikizim. Çiçekli elbiseni bana ver bir günlük giyeceğim diye yalvaracaksın ama bu sefer de ben vermeyeceğim o elbiseyi. Bak da gör sen. Anne şu Defneye bir şey söyle yapmadığım bir suçla itham ediliyorum." Diye bağırıp annesinin yanına gitti.
"Ya ikizler iyi anlaşmaz mı? Siz niye böyle düşman gibisiniz? Cidden şu evde geçirdiğim bir haftamı görevde geçirseydim daha az efor sarf ederdim. Kırk yılın başı izin kullanalım dedik yok arkadaş. Alacağım başımı gideceğim buralardan." Diyerek siteme başladığımda Asya ve Defne bunu beklermiş gibi bana doğru koşmaya başladılar. Üzerime üzerime gelirlerken ayakta olmama rağmen beni yere devirip sarıldılar. "Hayır baba hiçbir yere gidemezsin izin vermiyoruz bizde gelirsek olur ancak. Sen şimdi gittiğin yerde aç kalırsan biz ne yaparız." Diye yanaklarımı sıkıp iki yandan öpmeye başladıklarında kahkaha atmaya başladım.
"Prenseslerim tamam sakin ben gider miyim sizi bırakıp? Kim koruyacak sizi erkeklerden?" dediğimde Defne kaşlarını çattı. "Sinirli prensesim benim." Diyerek onu öptüğümde Asya ters ters bakmıştı. "Şu yaşınıza geldiniz hala daha birbirinizi kıskanıyorsunuz ya diyecek bir şey bulamıyorum size." Dediğimde omuz silkip başlarını boynuma gömdüler. Şu an dünyanın en mutlu adamı olmaya adaydım. Tüm sevdiğim kadınlar yanımdayken daha ne isterdim ki?
"Demek beni almazsanız he?" diyerek yanımıza gelen buz kraliçemi de yanıma alıp dizlerime uzanmasını sağladığımda çimlere uzanmış gökyüzüne bakıyorduk. Sevdiğim tüm kadınlar yanımdaydı.
"Babacım İnanç amcamın yanına ne zaman gideceğiz. Ben onu çok özledim. Sen Defne'nin öyle söylediğine bakma. Hem o asistana mı bakacağım ben?" diye konuşup kendini kurtarmaya çalıştığında Defne araya girdi.
"Yani biliyoruz canım senin o asistana bakmayacağını. Yusuf'a göz koyduğunu dünya ahiret biliyor." Dediğinde Asya gözlerini belertip durdu ikizine.
"Yalan mı Asya?" diye sorduğunda derin bir nefes aldı. "Ya anne şuna bir şey der misin? Sinir ediyor beni. Hem babama da rezil ediyor." Dediğinde Asya'nın saçlarını karıştırıp alnına öpücük kondurdum. "Biliyorum güzelim Defne'nin şaka yaptığını yoksa o asistanın da Yusuf'un da kemiklerini kırarım, biliyorsun yapmadığım şey değil." Derken Asya korku dolu gözlerle annesine bakmıştı.
"Bana hiç bakma Asya ben beyaz bayrak çekiyorum. Üçünüz arasında halledin siz." Diyerek Baharım da işin içinden sıyrıldı.
"Kızım eğer Yusuf ile aranızda böyle bir ilişki gerçekten varsa önce kemiklerini kırarım sonra da izin veririm. Meleğin ağlamasını Yarbay Fırat'ın sızlanmasını çekmem." Dediğimde üçü de kahkaha atmıştı.
"Hayır niye önce çocuğun kemiklerini kırıyorsun ki?" diye sorduğunda Bahar'ıma açıklama yapmaya başladım. "Önce sağlam bir döveceksin ki seviyor mu sevmiyor mu anlayacaksın. He seviyorsa eyvallah o acıya katlandı deriz. Harbiden seviyor deriz ama sevmiyorsa o dayağı yedikten sonra yok olursa işte o çocukta iş yok demektir." Dediğimde Defne göğüs kabartıp konuşmaya başladı.
"Tamam baba. Sana dövmen için yakında birilerini getiririm. Çok heyecanlı." Diye el çırptığında Asya ona deli bu kız der gibi baktı. Benim kızımdı deli olması gayet normaldi tabi.
Baharım cebinden telefonu çıkarıp bir şeylere bakarken bir anda doğrulması ile kaşlarımı çattım. "Ne oluyor Baharım?" diye sorduğumda hızlı hızlı nefes almaya başladı. "Kızlar hangi üniversiteyi kazandığınız açıklanmış. Alın hadi bakın benim kalbim dayanmaz falan." Derken ikisi de kendi bilgisayarlarının başına koşarken biz de onların peşinden çıktık.
İkisi de aynı anda aynı hızda bilgilerini girip siteyi açtıklarında çığlım çığlığa bağırmaya başladılar. "Hacettepe tıp. Baba Hacettepe inanamıyorum." Diye çığlık atıp birbirlerine sarılırlarken hiçbir yerde ayrılmadıkları gibi aynı üniversiteye gidip aynı bölümleri tutturmaları her zaman birlikte olacaklarının kanıtı gibiydi.
