Komt een jongen bij de dokter (BxB)

H1. Zoute koffie en hete peper

-H1. Zoute koffie en hete peper

~+~+~+~

'Agent Sven hier! Zuster Mika is op weg naar haar kantoortje, ik herhaal, zuster Mika is op weg naar haar kantoortje!'

Ik grijns. Dit gaat de goede kant op. 'Agent Tim hier. Heeft Lars het zout al te pakken?' vraag ik zacht in de walkietalkie terwijl ik om het hoekje kijk.

Het kraakt even aan de andere kant. 'Ja, Lars heeft het zout. We hebben het bekertje in het vizier. Klaar om toe te slaan?' Ik grinnik even zacht. Spelen met 11-jarige kinderen is best leuk.

'Ja,' brom ik zacht. 'Ik ga ernaar toe. Over.' Ik leg het speelgoedapparaat naast me in de rolstoel en rol dan naar de informatiebalie toe. Het bekertje met koffie pronkt op het desk en ik gris het ervan af.

Ik kijk even om me heen en knik dan naar de plek waar de andere twee jongens zitten. Ze komen snel naar me toe. Lars zit ook in een rolstoel, Sven is al verder in het proces en duwt hem.

Lars geeft het zout aan Sven en kijkt met stralende ogen toe wanneer Sven een scheut zout in de koffie van zuster Mika doet. Ik grijns. 'Goed werk, mannen!' Ik geef ze een high-five en kijk dan om me heen.

Ik hoor de voetstappen van onze afdelings-zuster in de gang en mijn blik schiet naar de twee jongere jongens. 'Weg, snel!' sis ik. Sven draait Lars' rolstoel vliegensvlug om en vlucht weg.

Ik rol met mijn rolstoel naar het koffiekamertje en ga naar het koffiezetapparaat om alvast nieuwe koffie te zetten.

Als hij is doorgelopen, giet ik het in een bekertje en pak de zoutpot erbij. Zo, even een scheutje zout erbij en het is klaar.

Met het warme bekertje in mijn hand rol ik weer naar buiten. Zuster Mika komt net aanlopen. 'Ha, Tim! Ook weer lekker aan de rol?' Ze kijkt me lachend aan. Ik grinnik zacht. 'Ja hoor. Alles best.'

Zuster Mika knikt even en pakt dan haar plastic bekertje op. Ze neemt een slokje en proest het dan uit. Ik kijk met mijn blauwe ogen onschuldig toe. 'Bah! Hoe komt dat zout in mijn koffie?' Ze kijkt met een vies gezicht van haar koffie naar mij. Ergens achter me hoor ik gegrinnik.

Ik haal mijn schouders op en glimlach ondeugend. 'Ik heb echt géén idee. Wil je misschien een slokje van mijn koffie?' Ik hou mijn hoofd scheef en steek haar mijn bekertje toe.

Ze loopt op me af en blijft dan voor me staan. Met een achterdochtige blik kijkt ze naar mijn bekertje. Dan knikt ze en neemt mijn koffie aan. Ze kijkt even in de koffie en kijkt me dan met samengeknepen ogen aan.

Dan glimlacht ze en steekt me de koffie toe. 'Neem jij eerst maar een slokje. Dan weet ik of het te heet is of niet.' zegt ze liefjes. Slik. Ze speelt het slim.

Ik pak het bekertje aan, kijk er even in en neem dan een slokje. Ik wil een vies gezicht trekken, maar dan zal zuster Mika door hebben dat hier ook wat in zit.

Ik slik de vloeistof dapper door en geef het plastic bekertje dan aan haar. Met een grote glimlach natuurlijk. 'Helemaal oké.' murmel ik.

Ze kijkt nog even argwanend, maar neemt dan een slok. En ook deze vliegt uit haar mond. Ik schiet in de lach en achter me hoor ik onderdrukt geproest van Sven en Lars.

'Vlegel! Je hebt me voor de gek gehouden! Reken maar dat ik je terug pak!' Ze kijkt me boos aan, maar aan de pretlichtjes in haar ogen zie ik dat ze het niet meent.

'Je doet je best maar.' grinnik ik en met die woorden draai ik mezelf met rolstoel en al om om naar mijn kamer te gaan.

¤¤¤

Het is laat in de middag en ik verveel me dood. Sven heeft bezoek en Lars is naar de training. Dus ik verveel me. En de boeken die m'n moeder van de bieb heeft meegenomen heb ik ook al uit.