Komt een jongen bij de dokter (BxB)

H8. Een ziekenbezoekje

H8. Een ziekenbezoekje

~+~+~+~

Het is vandaag vrijdag en Luke is nu nog maar een weekje hier. Dus ik moet snel actie ondernemen. En hoe gaat dat beter dan vragen of hij me wilt helpen met de training? Dus ben ik na het aankleden gelijk naar het kantoortje gegaan om Luke te vragen of hij dat wilt.

En wat hoor ik dan?

'Hij is ziek, het spijt me.' Zuster Mika kijkt me verontschuldigend aan. 'Shit.' brom ik en ik frons. Hoe moet ik Luke dan veroveren? Ik bijt even op mijn lip en glimlach dan. 'Mag ik Lukes adres?' Ik kijk haar vragend aan. Zuster Mika kijkt me even achterdochtig aan en schudt dan langzaam haar hoofd. 'Oh nee. Jij gaat niet naar hem toe. Jij blijft lekker hier in het ziekenhuis. Waag het en ik kom je halen.' Ze kijkt me streng aan en doet dan de deur dicht. Ik knipper even met mijn ogen.

Wie wilt nou door haar opgehaald worden? Ik vraag mijn moeder dan wel.

Ik rol weer terug naar mijn kamer en haal mijn mobiel tevoorschijn. Ik open het app gesprek met Sander en stuur hem een berichtje. Als hij verstuurt is, grijns ik. Dan moet Sander me maar helpen aan dat adres.

Luke, here I come!

♂♥♂

'Ben je er klaar voor?' fluister ik terwijl ik om het hoekje van de deur kijk. 'Oh ja.' grijnst Sander. 'Goed.' mompel ik. Ik knijp mijn ogen samen en loer de gang in. 'Volgens mij is er-' Sander wordt onderbroken door de deur van het kantoortje die opengaat. Ik trek me geschrokken terug en luister naar de voetstappen die wegsterven. Het blijft stil. 'Volgens mij is er niemand meer.' fluistert Sander. Ik kijk hem aan en knik. 'Go go go.' mompel ik.

Sander pakt de handvatten van mijn rolstoel vast en duwt me snel naar het kantoortje. Piepend houden we stand en ik kijk schichtig om me heen. 'Ja, we kunnen.' grijns ik. Sander knikt en doet dan de klink omlaag. Hij glipt naar binnen en komt na een paar seconden weer terug met een grote grijns op zijn gezicht. 'Er is niemand.' mompelt hij en trekt me naar binnen. Ik doe de deur dicht en kijk dan om me heen. 'Daar, een archievenkast.' mompel ik. Ik rol mezelf er heen en trek een la open.

'Het moet hier toch ergens zijn.' brom ik. Sander komt naast me staan en opent een la boven de mijne. Even hoor je alleen het geluid van geritsel, dan grinnikt Sander. 'Ik heb hem.' Hij houdt het archief van Luke triomfantelijk omhoog. 'Yes! Geef, geef!' Ik grijp naar het archief, maar Sander houdt het hoger en kijkt me grijnzend aan. 'Ik wil er wel wat voor krijgen.' grinnikt hij. Ik knijp mijn ogen samen en kijk hem boos aan. 'Goed. Maar alleen pas als het plan is gelukt.' mompel ik. Sander knikt en geeft me de privé papieren van Luke. Die natuurlijk geen privé meer zullen zijn nadat ik ze heb bekeken.

Met een grote grijns open ik de map en bekijk het eerste papier. Het is een stageovereenkomst met allerlei gegevens over hem, zijn school en het ziekenhuis. 'Ja, hier heb ik het.' glimlach ik en ik wijs het adres van Luke aan. Sander neemt het snel over op een wit papiertje en ik doe de map weer dicht en berg hem weer netjes op. 'Hier.' Sander geeft me het papiertje met het adres en duwt me dan naar de deur.

Opeens horen we voetstappen en we verstijven beide. De voetstappen houden stil bij de deur en ik hou mijn adem in. Nee hé? Worden we nou serieus betrapt? De klink gaat al naar beneden als we een roep horen vanuit de gang. De klink gaat weer naar boven en de voetstappen verwijderen zich. Sander en ik halen diep adem. 'Pfoe, dat ging nog maar net goed.' fluistert Sander. Ik knik. 'Wegwezen.' mompel ik. Sander grinnikt even, doet de deur open en duwt me naar m'n kamer. Natuurlijk wel nadat hij de deur weer heeft dichtgedaan. We mogen geen sporen nalaten.

♂♥♂

Het is twee uur 's middags en Sander en ik staan nu op de begaande grond. Ik heb Kees nog even snel meegenomen om hem voor te stellen aan Luke. Die wil Kees vast heel graag ontmoeten.