Komt een jongen bij de dokter (BxB)

H3. De damestoilet controleur

H3. De damestoilet controleur

~+~+~+~

Ik heb iets met mezelf afgesproken. En dat is dat ik erachter moet komen of de goddelijke knapperd op jongens valt.

Want als onze trouwdag komt moet hij natuurlijk wel 'ja' zeggen.

Nou ja, ik kan hem nog altijd dwingen.

Diep in gedachten verzonken rol ik mezelf naar het einde van de gang waar het traininglokaal is. Het is weer eens tijd voor mijn dagelijks rondje rekken en strekken.

Vera -mijn trainster- staat al te wachten. 'Hoi Tim. Hoe gaat het ermee?' Ze kijkt me vriendelijk aan terwijl ik het lokaal binnen rol.

'Heel goed hoor!' Sinds ik de knapperd heb leren kennen, tenminste. Daarvoor was mijn leven een beetje saai.

Ze knikt en duwt me naar de zijkant van het lokaal waar een balk aan de muur is bevestigd. Net zoals bij een balletlokaal.

Ze helpt me overeind en ik grijp met beide handen de balk vast. Ze rolt de rolstoel een eindje van me af en gaat dan weer naast me staan.

'Probeer je rechterbeen te buigen. Dat moet nu wel lukken, toch?' Ik knik en buig dan langzaam mijn been. Het doet gelukkig geen pijn meer om mijn benen te buigen.

Met een geconcentreert gezicht doe ik hetzelfde bij m'n andere been. Vera knikt tevreden. 'Dat gaat de goede kant op.' Ze lacht vrolijk naar me en ik glimlach kleintjes terug.

'Goed, dan gaan we nu een paar stappen proberen.' Vera pakt me bij m'n rechterarm en kijkt me aan. 'Laat maar rustig los, ik heb je vast.' zegt ze zacht. Ik laat langzaam de balk los en sta dan met handen los naast Vera.

Ik juich even in mezelf. Straks kan ik zelf weer lopen. En dan ren ik in de armen van Luke. En dan loop ik hem overal achterna. Hij komt niet meer van me af.

'Zet maar voorzichtig een stap.' Vera kijkt naar mijn voeten.

Oké, mijn plan zal nog even moeten wachten.

Met het puntje van m'n tong buiten mijn mond zet ik voorzichtig een stapje met mijn linkervoet. Vera houdt me stevig vast terwijl ik deze vooruitgang maak.

Ik voel me net die gast die als eerste op de maan was. Zijn achternaam was iets met een arm aan het begin.

Het zal wel.

Ik ben nooit goed in geschiedenis geweest. Als je me zou vragen naar de Franse revolutie dan zou ik zeggen dat het iets met gekke hoedjes en afgehakte hoofden te maken had. En vooral die lelijke pruiken. Nu maar hopen dat mijn droomman niet van geschiedenis houdt want dan zit ik waarschijnlijk met een dom gezicht naar hem te staren.

Ik zet nog een stap en nog één. Dan voel ik me moe worden. Het vergt nog veel energie om te lopen. 'Goed gedaan, Tim.' glimlacht Vera als ik weer in mijn vertrouwde rolstoel zit.

'Je hebt weer een beetje vooruitgang gemaakt. Morgen gaan we weer verder.' Vera duwt me naar de deur. 'Ja, bedankt weer. Tot morgen.' zeg ik beleefd en ik rol de deur uit.

Eindelijk weer weg uit dat rot lokaal.

Ik rol mezelf over de gang en kijk nieuwsgierig om me heen. Is mijn knapperd hier in de buurt? Ik moet het hem nu toch wel even vragen.

Dan zie ik hem Lars' kamer uitkomen. Ik kijk even naar mezelf. Bah, waarom kan ik nou niet lopen? Nu zie ik er zo zwak uit.

Waarschijnlijk trek ik een ongelukkig gezicht, want de goddelijkheid zelve komt met een bezorgde blik op me aflopen. Jaloers kijk ik naar zijn benen die zo makkelijk bewegen. Het is niet eerlijk.

'Hallo! Gaat alles wel goed?' Hij kijkt me vragend aan. Ik kijk met grote ogen terug. Oké, nu moet ik reageren. Vind een antwoord, hersenen. Een goed antwoord graag.

Ik knipper even met mijn ogen. Shit, die ogen. Ze zijn zo mooi. Alle gedachtes die net nog in mijn hoofd waren zijn nu foetsie. De antwoorden zijn verdwenen in la-la-land.

'Uhm.. de stilte moet ik dan maar als een 'nee' zien?' Hij kijkt me fronsend aan. Ik word knalrood. Nee. Nee. Nee! Tim, bedenk wat!

'Ik moet plassen.' flap ik eruit. Oké, het is officieel. Ik ben dood. Heel. Erg. Dood.

Ik kijk hem met knalrode wangen aan. 'Nou, hehe. Ik zie je nog wel. Doei!' ratel ik zenuwachtig en ik ga er snel vandoor. Nou ja, snel. Ik was al nooit de beste met gym en door dit rollen in de rolstoel verzuren mijn mooie armspieren nogal.

Ik vlucht met rolstoel en al de wc in en blaas mijn ingehouden adem opgelucht uit. Zo, dat heb ik ook weer mooi opgelost.

Opeens hoor ik een kuchje en ik kijk op. Voor me staat een dame me raar aan te staren. Oh, is dit het damestoilet. Ik kijk even om me heen. Dus zo ziet het hier eruit. Dat ik dit nog mag meemaken.

'Uh.. jongeman. Volgens mij ben je hier verkeerd.' De vrouw kijkt me nerveus aan. Ik kijk haar fronsend aan. 'Dus u wilt me hier gewoon weg hebben? Ik kwam gewoon de wc's controleren, hoor. Tsss, onbeschoft.' Ik schud beledigt mijn hoofd. De ouderen van tegenwoordig ook.

De vrouw knikt langzaam en loopt dan snel langs me heen de deur uit. Zonder een groet. Wat een onbeleefde vrouw.

Ik draai mijn rolstoel om en wil net uit de ruimte rollen als de knapperd verschijnt. Met een geamuseerde blik in zijn donkerbruine ogen.

Hoe vaak kan een mens doodgaan?!

'Ik hoorde van een mevrouw dat er een verstekeling in de wc's zat.' Hij kijkt me met een scheef lachje aan. En toen waren mijn wangen weer rood.

'Ik ging de wc's controleren.' mompel ik. Luke knikt even bedachtzaam. Dan recht ik mijn rug. 'Maar hoezo bemoei jij ermee? Jij bent geen échte dokter.' Ik kijk hem brutaal aan.

De knapperd lacht even. Het klinkt mooi. Nog wat engelengezang en het zou in een film kunnen.

'Ik leer voor dokter. En dokters moeten ook de wc's veilig houden van wc controleurs.' Zijn donkere ogen twinkelen vrolijk.

'Hmm.' brom ik. Ik weet niks meer te zeggen en rol daarom langs hem heen. Net als ik van plan ben om naar m'n kamer te gaan, roept Luke me nog wat na.

'Vlucht de volgende keer de goede wc in na een gênant moment.' Dan hoor ik hem weglopen. Man, had hij door dat ik vluchtte? Ik moet eens de pokerface van Lady Gaga leren.

¤¤¤

Sander lacht me uit. Heel hard. Zo hard dat de tranen over zijn wangen lopen. En hij dondert bijna van zijn kruk.

Ik mag hem niet meer. Ik ga nu ons beste-vrienden-contract verscheuren.

En dan vraag je je af, waarom lacht Sander dan zo hard? Nou, ik heb hem dus alles vertelt over het damestoilet en wat Luke heeft gezegd.

En daarom zit hij nu als een halve debiel te lachen en ik kijk hem met een chagrijnig gezicht aan.

'Ja, stop maar! Je hebt wel weer genoeg gelachen,' mompel ik. Sander grinnikt en veegt een traan weg. 'Dus.. jij bent nu de wc controleur?' Hij kijkt me geamuseerd aan.

'Haha, grappig. Ik moest toch wat bedenken?' Ik kijk hem boos aan. Sander grijnst. 'En dan zeg je dat je moet plassen. Goeie move, man. Je maakt zo echt indruk op hem.'

Ja, ik heb Sander ook vertelt dat ik Luke wel zie zitten. Zitten, ha! Ik kan niet anders.

Ik kijk hem ongelukkig aan. 'Hij wil waarschijnlijk nooit meer wat met me te maken hebben.' kreun ik. Sander grijnst ondeugend en geeft me een klap op de schouder.

'Tuurlijk wel. Je moet alleen niet meer de wc's induiken als je wat gênants zegt.' Ik grom even. 'Aan jou heb ik ook niks.'

Sander glimlacht. 'Misschien moet je hem gewoon vragen wat ie van je vindt.' Ik sla een hand voor mijn mond en kijk hem geschokt aan. 'Je wilt me gewoon dood hebben!' gil ik dramatisch.

Hij schiet in de lach en ik kijk hem weer boos aan. Ik moet hem ergens dumpen. Misschien stuur ik hem naar China. Kan hij daar mensen gek maken.

'Ik doe het wel op m'n eigen manier.' mompel ik en daarmee is onderwerp 'Het damestoilet met Luke' afgesloten.