Komt een jongen bij de dokter (BxB)

H16. Een nieuwe ship en een nieuwe date

H16. Een nieuwe ship en een nieuwe date

~+~+~+~+~

'Nee, Sander! Hij heeft me niet gekust! En dat zal hij ook nooit doen!' Met een geërgerde blik staar ik naar het plafond en kijk met een diepe frons naar de vlek chocoladepudding.

Om even de situatie te beschrijven:

Het is zaterdagmiddag en ik verveelde me kapot, dus leek het me leuk om mijn beste vriend Sander te vereren met een belletje. Dat belletje liep een beetje uit de hand en op één of andere manier zijn we gestuit op donderdagavond -eergisteren dus- en heb ik net mijn verhaal verteld aan Sander. En nu lig ik heel depressief te wachten op een goed advies of antwoord, maar ik weet zelf ook wel dat je daarvoor niet bij Sander moet zijn. Arme ik.

'Dus je was de hele tijd bij hem, echt de hele tijd, en dan doe je niks?' Ik knipper even met mijn ogen en kuch dan. 'Nee,' brom ik beschaamd en aan de andere kant van de lijn hoor ik Sander zichzelf een facepalm geven. 'Maar... ik heb hem wel geknuffeld,' sputter ik dan tegen en er klinkt een spottend gesnuif.

'Geknuffeld. Ja, hoor. Je krijgt eindelijk de kans om te vertellen dat je hem leuk vindt, de kans om hem op zijn bek te pakken, en meneer knuffelt hem. Niet te geloven.'

'Hé! Jij hebt anders ook nog steeds geen actie ondernomen bij Ilse!' protesteer ik en gelijk wordt het stil aan de andere kant. 'Dat ligt anders,' klinkt het dan zwakjes en ik rol met mijn ogen. 'Jij kwijlt zowat als je haar ziet en dan durf je te zeuren over mij. That's not fair,' brom ik.

'Hmm. Heb je trouwens wat te doen vandaag? Ik verveel me, dus ik kan je misschien ophalen om wat te doen.' Ik grinnik. 'Ja, hoor. Probeer er maar weer onder uit te komen,' plaag ik, maar hum dan instemmend. 'Nee, ik heb niks vandaag. Kom me ophalen, ik wil zo snel mogelijk weg uit dit gehucht.'

'Goed, ik kom eraan,' klinkt het en dan wordt er opgehangen. Ik kreun gefrustreerd en stop mijn mobiel in mijn broekzak.

Hopelijk helpt een middag doorbrengen met mijn beste vriend een beetje tegen de depressieve gevoelens.

¤~¤

Drie kwartier later rolt Sander me de stad in. Ik ga rechtop zitten wanneer ik de Jamin zie en wijs er als een kind zo blij naar. 'Kom, Sander! Dan halen we een ijsje.' Ik kijk hem stralend aan, terwijl hij met een zuur gezicht terug kijkt. 'En wie mag er dan weer betalen? Ik. Nee, sorry. En trouwens, het is veel te koud voor ijs.'

Ik kijk hem met een diepe frons boven mijn ogen aan. 'Ten eerste, nou en. Moest je maar geen geld meenemen. Ten tweede, het is april. Dan is al best warm. Jij bent gewoon een zeurpruim en een koukleum.' Daar heeft Sander niet op terug -of hij negeert me gewoon- en rolt me tot mijn tevredenheid naar de Jamin.

'Je krijgt alleen een softijsje, hoor,' waarschuwt hij me wanneer we in de rij staan en ik knik braaf. 'Wel met disco dip,' murmel ik en wacht ongeduldig tot we eindelijk aan de buurt zijn.

Na een eeuw te hebben gewacht staan we vooraan en kan ik mijn ijsje met disco dip bestellen. 'Dat is dan één euro vijftig,' zegt de jongen -die stiekem ook best knap is, maar lang niet zo knap als Luke natuurlijk- achter de toonbank en Sander geeft hem een geërgerde blik. 'Een euro vijftig voor zo'n soft ijsje? Doe normaal man,' gromt hij en de jongen grinnikt even en haalt zijn schouders op. 'Sorry, daar kan ik ook weinig aan doen.'

Doei, Ilse! Ik ship Sander en deze toonbank jongen.

Met een gezicht als onweer grabbelt Sander wat munten uit zijn broekzak en legt die op de toonbank, wanneer de jongen me met een glimlach mijn ijsje overhandigt. 'Alsjeblieft,' lacht hij naar me en ik bedank hem snel voordat ik een hap neem. Sander grijpt de handvatten van de rolstoel vast en wil me weer de straat induwen, wanneer de jongen hem met een geamuseerde blik aankijkt. 'Hé! Wilt de jongen met het onweerswolkje boven zijn hoofd geen ijsje?' klinkt het plagend en Sander draait zich met een woest gezicht om. Ik gniffel ondertussen zacht in mezelf. Dat had hij niet moeten zeggen.