Komt een jongen bij de dokter (BxB)

H19. Een brute Sander en een nieuw plan

H19. Een brute Sander en een nieuw plan

~+~+~+~+~+~

Zuster Mika schudt haar hoofd wanneer ik de volgende ochtend beroerd en misselijk voor de wc zit. Ik heb net mijn maaginhoud eruit gekotst en zit gehurkt op de vloer bij te komen. Opnieuw schudt ze haar hoofd en klakt met haar tong. 'Jongen, toch. Je weet toch wat er van teveel drinken komt?' zegt ze en ze geeft me een misprijzende blik. Ik rol even met mijn ogen en kokhals wanneer ik een nieuwe golf misselijkheid naar boven voel komen.

'Ik leg wel een paracetamol neer met een glas water,' mompelt zuster Mika en loopt dan mompelend in zichzelf weg. Met een verslagen blik kijk ik haar na en bijt op mijn onderlip terwijl ik met trillende benen opsta. Ik spoel de wc door en spoel mijn mond onder de kraan, om vervolgens met een diepe zucht de wc's uit te lopen.

Ik voel me echt niet lekker en ik weet dat het aan mezelf ligt. Ik kan absoluut niet tegen alcohol en het was dan ook een slecht plan om een stuk of vijf bekertjes bier achterover te gooien. Nou ja, eigen schuld dikke bult. En ook project 'Maak Luke tot mijn toekomstige man' is op dat punt niet echt gevorderd.

Stomme Madestom. Die dikke olifant moet ook altijd alles verpesten.

Met een wit gezicht loop ik mijn kamer in en ga in bed liggen. Ik sla de deken om me heen en nestel me in mijn kleine coconnetje. Net als ik mijn ogen sluit, gaat mijn mobiel af die op het nachtkastje ligt en geïrriteerd open ik mijn ogen weer.

'Wie waagt het...' mompel ik en zie op de display dat het Sander is. Ik bijt even op mijn onderlip en neem op. 'Dit is de voicemail van Tim. Op dit moment heb ik last van weeën en ben niet bereikbaar. Probeer later nog eens,' brom ik geërgerd in de hoorn en het blijft even stil aan de andere kant. Dan klinkt er gegrinnik. 'De vorige keer dat ik je voicemail kreeg, was het nog die scheet uit groep 7,' zegt Sander geamuseerd en ik rol met mijn ogen. 'Wat mot je,' grom ik en opnieuw klinkt er gesnuif. 'Dacht ik eens aardig te zijn om mijn beste vriend te bellen, word ik afgeblaft. Ik kom wel langs.' Nog zonder iets te kunnen zeggen, hangt hij op en met een chagrijnig gezicht druk ik op het rode hoorntje.

'Je doet maar,' mopper ik terwijl ik weer onder de dekens duik.

♥♂♥

'Hé!' klinkt het een halfuur later door de kamer en ik grom scheldwoorden onder mijn adem. 'Rot op,' mompel ik. Ik kijk over de rand van de deken heen en zie Sander de kamer in sloffen. Bah, ik heb echt geen zin in zijn hoofd vandaag.

'Aardig zijn we weer,' glimlacht hij. Hij trekt een kruk onder het bed vandaan en gaat er met zijn dikke reet op zitten. Ik steek mijn tong uit en ga wat meer rechtop zitten. Sander trekt een wenkbrauw naar me op en grijnst dan. 'En? Loopt het allemaal op rolletjes in de wereld van Tim de Boer?' Zijn ogen twinkelen vrolijk en ik druk mijn middelvinger in zijn gezicht.

'Hou je kop dicht. Alles gaat goed,' brom ik met over elkaar geslagen armen en kijk hem chagrijnig aan. Sander grinnikt. Het blijft even stil, maar dan valt het me op dat hij ongemakkelijk begint te wiebelen. Ik kijk hem raar aan en vraag dan langzaam: 'Euhm... alles oké?' Sander kijkt vanonder zijn wimpers naar me op en bijt dan op zijn onderlip.

'Weet je nog die jongen van de Jamin?' vraagt hij en er verschijnt meteen een grote grijns op mijn gezicht. 'Ja! Die jongen waarmee jij gaat trouwen!' schreeuw ik in zijn oor en ik zie het al helemaal voor me. De jongen van de Jamin en Sander die voor het altaar staan, ik als priester en Luke als knappe bloemenman. En dan, als ze de speeches gaan doen, dan zal Sander zeggen tegen hem: 'Weet je nog onze eerste ontmoeting? Het was bij de Jamin met die aantrekkelijke Tim en het was meteen liefde op het eerste gezicht.'

Dit is het, jongens! De wereld zal nooit meer hetzelfde zijn.

'Nou, ik ben voorlopig nog niet van plan om te trouwen,' mompelt hij en ik glimlach. 'Hij ontkent het niet,' fluister ik tegen mezelf en druk mijn handen tegen mijn wangen aan. Sander geeft me een verwarde blik en ik knipper onschuldig. 'Dus... de jongen van de Jamin,' zeg ik en hij knikt. 'Ja, ik zag hem gisteren in de stad en hij sprak me aan,' zegt hij en ik knik. 'Mja, oké. En wat voor gevoelens voelde je erbij?' vraag ik als een echte psycholoog en Sander kijkt me raar aan.