Komt een jongen bij de dokter (BxB)

H6. Een weddenschap

H6: Een weddenschap

~+~+~+~

De volgende ochtend moeten ze me wakker maken. Ik voel me chagrijnig en heb nergens zin in. Zuster Mika kijkt me verbaasd aan als ik met een boos gezicht naar mijn dagelijkse boterhammen zit te turen. 'Wat is er met jou aan de hand? Jij eet toch graag boterhammen met jam en hagelslag?' Ik kijk haar stuurs aan. 'Grmpf.' brom ik en kijk weg.

Zuster Mika fronst nog even en laat me dan alleen met mijn boterhammen, een beker melk en mijn chagrijnige humeur. Met lange tanden eet ik mijn brood op en klok de melk naar binnen. Met mijn blote arm veeg ik mijn melksnor weg en staar dan boos naar de witte muur tegenover mij. Ik voel me belabberd en ik weet niet waarom.

'Hallo.' begroet een warme stem me dan vrolijk. Ik kijk op en zie Luke dan met twinkelende ogen naast mijn bed staan. 'Wat.' brom ik. Luke trekt een wenkbrauw op en kijkt me even verward aan. Dan grijnst hij breed. 'Ik ga jou vandaag helpen aankleden.' grinnikt hij. Ik kijk hem met grote ogen aan.

Wat?!

'Je doet maar.' mompel ik, maar heel stiekem in mijn hoofd doe ik een vreugdedansje. Valt er toch nog iets mee aan vandaag. Luke glimlacht naar me en pakt de kleren die op de stoel liggen en legt ze op mijn bed. Ik ga op de rand van mijn bed zitten en doe mijn pyjama uit. Luke kijkt me wat ongemakkelijk aan. Ik kijk vragend terug. Dan zie ik zijn wangen rood worden en ik denk dat er een wereldwonder is gebeurd.

De wonderen zijn de wereld nog niet uit.

Ik trek mijn T-shirt over mijn hoofd en pak mijn broek. 'Kan je mijn benen optillen en buigen?' Ik kijk Luke vragend aan. 'Oh.. uh.. ja.' hakkelt hij en hij tilt mijn benen op en buigt ze dan, zodat ik de broek kan aantrekken. Hij pakt me onder de oksels vast en helpt me met staan terwijl ik mijn broek omhoog hijs en dicht doe. 'Zo.' mompel ik tevreden. Dan ga ik weer op bed zitten en Luke trekt mijn sokken aan. Hier kan ik wel aan wennen.

Met een klein glimlachje laat ik me in de rolstoel glijden en draai hem richting de deur. 'Bedankt.' grijns ik naar Luke, die wat ongemakkelijk naast me staat. 'Geen dank, hoor.' mompelt hij zacht. Ik rol mezelf de deur uit en wil richting het trainingslokaal gaan, als ik word tegengehouden. Mijn rolstoel gaat niet meer vooruit en ik frons. Ik draai mijn hoofd om en sta dan oog in oog -oké, zit- met mevrouwtje ik-pik-de-knapperd-in-en-heb-een-vlieg-in-mijn-oog.

'Wat doe jij hier?!' krijs ik en ik kijk haar razend aan. Sanne kijkt met een vuile grijns op haar gezicht terug. 'Ik heb wel door dat jij dat lekkertje in wil pikken. Maar ik denk dat hij niet op gehandicapte homo's valt.' zegt ze zacht. Mijn adem stokt en ik kijk haar ongelovig aan. Dan grijns ik. 'Hij heeft me anders wel mooi geholpen met aankleden.' Ha, sukkel! Sanne trekt een wenkbrauw op. 'Dus? Dat is zijn werk.' grinnikt ze gemeen.

Tim, denk na! Hersenen, doe jullie werk!

Maar voordat ik wat kan zeggen, gaat het make-up mevrouwtje weer verder met kakelen. 'Maar jij wilt hem net zo graag als ik, dus wil ik er een wedstrijd van maken.' Ze kijkt me met een poeslief lachje aan. Ik knijp mijn ogen samen. 'Wat voor een wedstrijd?' brom ik en ik kijk haar achterdochtig aan. Sanne grijnst. 'Wie het eerste een date met hem krijgt, die heeft gewonnen.' Ik denk even na en knik dan langzaam. 'Oké. Maar als de ander verliest dan...' Ik denk koortsachtig na, maar kan even zo snel niks bedenken. 'Daar kom ik op terug.' mompel ik. Sanne lacht vuil. 'Oké, flikker. Ik kom morgen wel terug. Dag dag.' Ze draait zich om en heupwiegt weg. Ik zucht.

Wat heb ik me nou weer op de hals gehaald?

☺☺☺

Na de training rol ik mezelf naar de woonkamer toe om tv te gaan kijken. Eenmaal in de woonkamer beland zie ik Lars voor de tv zitten. Ik zet mijn rolstoel naast de bank en til mezelf eruit om vervolgens op de bank neer te ploffen. Lars kijkt me chagrijnig aan. 'Er is niks op tv.' moppert hij. Ik kijk op het beeld en zie Dipsy een liedje over zijn hoed zingen. 'Dit meen je toch niet.' kreun ik en ik kijk met afgrijzen naar de Teletubbie die er nu ook een dansje bij doet.

Waar gaat het heen met deze wereld?!

Lars grijnst even naar me. 'Als ik straks weer kan lopen, ga ik ook zo'n debiel dansje doen.' Ik schiet in de lach. 'Nou, je wil vast geen liedje zingen over een hoed.' grinnik ik. Lars schudt zijn hoofd. 'Wie zingt nou over een koeienhoed.' mompelt hij met een grimas. Ik lach zachtjes en kijk weer naar de tv. De zon met het babyhoofd komt in beeld en ik grijns. 'Ik was vroeger jaloers op die baby.' Lars kijkt me fronsend aan. 'Waarom zou je jaloers zijn op die baby?' vraagt hij niet begrijpend.

Ik haal mijn schouders op. 'Gewoon. Omdat die stomme baby wel een zon mocht zijn en ik niet.' Lars grinnikt even. 'Dacht je dan niet aan de gevolgen?' Ik trek een vragend een wenkbrauw op. 'Nou, wat als je die baby was en nu ouder bent. En iemand van je vrienden weet dat jij die zon bent geweest. Dan lacht de hele school je uit.' Ik grinnik even en knik dan. 'Dat is waar.'

Met z'n tweeën kijken we hoe de teletubbies gaan slapen. 'Nou, dag dag.' mompelt Lars. 'Gelukkig, die zijn we kwijt.' brom ik. Lars grijnst even.

Opeens komt Sven met volle vaart binnen rennen. We kijken hem verbaasd aan terwijl hij ons met een rood hoofd aankijkt. 'Een meisje zit Luke te betasten! Tim, je moet wat doen!' gilt hij in mijn gezicht. Ik kijk hem droog aan. 'Als Sanne met betasten een date wilt krijgen, dan doet ze maar. Ik heb mijn eigen technieken.' mompel ik met een grijns. Ha! Zij krijgt Luke echt niet.

De jongens kijken me verbaasd aan. 'Maar.. maar je moet wat doen.' mompelt Sven beduusd. Ik haal mijn schouders op en leg dan uit dat ik een weddenschap heb met Sanne en waar het om gaat. Lars lacht. 'Jij gaat haar zo inmaken.' Ik knik grinnikend. 'Ja. Ookal zal Luke niet op jongens vallen, ik zal eens even laten zien wie ik ben.'

A/N Yay weer een hoofdstuk af :3 Sorry dat ie korter is. Maaaaaaar.....
Jullie lezen dat Tim nog niet weet wat de verliezer krijgt of moet. Duss.. mogen jullie dat bedenken! :D
Keej doei.