Komt een jongen bij de dokter (BxB)

H5. Ouders betekenen onheil

H5. Ouders betekent onheil

~+~+~+~

Mijn ouders komen op bezoek, dus ik kan niet gaan vechten voor mijn man. Waarom moeten ouders altijd op de stomste momenten langs komen?

'Hallo, lieve jongen van me!' blèrt m'n moeder als ze mijn kamer binnenkomt. Ik ben verdoemd voor het leven. Ze loopt naar me toe, pakt me vast en knuffelt me stevig. Ik heb het gevoel dat ik ga stikken. 'Hoi.' pers ik er nog net uit. Mam houdt me op armlengte en kijkt me stralend aan. Nog even en ik denk dat er kabouters komen die gaan dansen in de zonneschijn en dat er overal confetti wordt gestrooid.

Chris komt met een verveeld binnen wandelen, kijkt even om zich heen en loopt dan naar me toe. 'Ha Tim.' bromt hij goedmoedig. Hij omhelst me even kort en trekt zich dan weer terug. Chris is niet zo aanhankelijk. Daarom vraag ik me ook af waarom mijn moeder met zo'n droogkloot als hij is getrouwd, want mijn moeder moet echt álles aanraken en aaien en weet ik veel wat ze doet.

Ik kijk mam vragend aan. 'Waar zijn Nick en Mijntje?' Ze glimlacht even. 'Jasmijn is spelen bij een vriendinnetje en Nick zei dat hij nog een opstel moest maken.' Dus met andere woorden, ze laten me hier lonely zijn tot ik dood ga. Ook best.

Chris pakt een krukje vanonder mijn bed vandaan en bekijkt me dan met een frons. 'Krijg je hier nog wel fatsoenlijk te vreten?' Mijn moeder kijkt hem geschokt aan en ik schiet in de lach. Chris is echt geniaal als hij een droge bui heeft. 'Chris! Dat zeg je toch niet tegen je eigen stiefzoon?!' Mam kijkt hem aan alsof ze hem gaat bespringen en vermoorden. Chris kijkt kalmpjes terug naar zijn vrouw. 'Hoezo? Het eten is hier toch ook niet te vreten?' Hij kijkt m'n moeder onbegrijpend aan en ziet duidelijk niet waar het probleem ligt. Mijn moeder schudt even haar hoofd en pakt dan ook een krukje, om er vervolgens op neer te zakken.

Ze vraagt zich waarschijnlijk op dit moment af waarom ze het 'ja-woord' aan hem heeft gegeven.

'Mijn vraag is nog steeds niet beantwoord.' bromt Chris dan en hij kijkt me vragend aan. Ik haal mijn schouders op. 'Het voer is wel te eten.' Ik kijk even schuins naar mijn moeder, die ons afkeurend bekijkt. Mijn stiefvader grinnikt even, trots dat ik dat antwoord heb gegeven.

Mam zucht even en kijkt me dan aan. 'Is er nog iets leuks gebeurd?' Ze kijkt me nieuwsgierig aan. Ik word gelijk rood en kijk weg. Moet ik nou echt over de goddelijke knapperd gaan vertellen? Het liefst hou ik hem voor mezelf. Misschien egoïstisch, maar dat is altijd beter dan dat ik hem gelijk moet voorstellen. En dan als wat? Als mijn toekomstige man? Dan rent hij gillend weg. En dat kunnen we er niet bij hebben in mijn al tragische leven.

'Uh..ik zat in het damestoilet.' mompel ik dan met rode wangen. Niet omdat ik in het damestoilet zat, nee dat is tegenwoordig best normaal. Maar om het feit dat ik lieg. En ik hou niet van liegen tegen m'n moeder. Ik heb dan altijd dat ik na een klein tijdje gewoon de waarheid vertel. En dat is best irritant.

Chris schiet keihard in de lach en mijn moeder maakt een facepalm. Waarschijnlijk schaamt ze zich dood. Nou ja, dan krijg ik misschien wel haar auto. Fingers crossed.

'Ik vraag me af wat jij later wordt.' grinnikt mijn stiefvader. Mijn moeder zucht. 'Waarschijnlijk wordt hij clown.' mompelt ze. Ik kijk haar verontwaardigt aan. Ze weet toch dat ik bang voor clowns ben? Hoe kan ze me dit aandoen! Haar eigen zoon!

'Nee, helemaal fout. Ik word man van een dokter.' flap ik eruit. Shit. Dag wereld. Ik zie je nog wel een keer op mijn begrafenis. Mam krijgt een frons op haar gezicht en dan begint ze te stralen. 'Heb je iemand ontmoet?! Ik wil hem zien!' gilt ze hyper. Chris rolt even met zijn ogen en trekt een gek gezicht. Ik kijk mam met een opgetrokken neus aan. 'No way dat jij hem ontmoet. Ik weet nog geen eens of hij op jongens valt.' Misschien moet ik mijn eigen graf alvast gaan graven.