Komt een jongen bij de dokter (BxB)

H4. Het dobbelsteen avontuur

H4. Het dobbelsteen avontuur

~+~+~+

De volgende middag zit ik samen met Sven ik de woonkamer van de afdeling. Lars heeft bezoek, dus Sven vroeg mij of ik samen met hem een bordspelletje wou doen.

We doen mens-erger-je-niet, en ik moet je zeggen dat dit mens zich heel erg ergert. Sven heeft steeds zes en gooit me steeds af. En als ie dat doet dan doet ie dat met een grote grijns.

Op een dag neem ik wraak.

'En je bent weer af!' roept Sven vrolijk en hij zet mijn pion weer op één van de groene stippen. Ik kijk hem met een moordende blik aan. 'Ik ga nooit meer spelletjes met jou spelen.' brom ik. Sven grinnikt even. 'Ik ben gewoon heel goed.' schept hij op. 'Ja, of je hebt gewoon een magneet in de dobbelsteen gestopt.' mompel ik.

Ik kom niet meer op het bord en Sven loopt al zijn pionnen binnen. 'Gewonnen!' gilt hij uitgelaten en voor mijn jaloerse blik doet hij een overwinningsdansje. Dat had mijn dansje moeten zijn! Het leven is hard.

Ik doe het speelbord in de doos en de pionnen volgen. Ik kijk om me heen. Waar is die rot dobbelsteen met de magneet heen?

'Sven, heb je de dobbelsteen gezien?' Ik kijk hem vragend aan. Sven kijkt op en onder de tafel, maar vindt hem niet. 'Leuk, die is weg.' brom ik. 'Ik ga wel een nieuwe vragen.'

Ik rol de gang op en stiekem hoop ik dat Luke in het kantoortje is. Heb ik een goed excuus om hem te zien.

Ik klop op de deur en wacht braaf. Zuster Mika doet open en kijkt me vragend aan. 'We zijn de dobbelsteen kwijt. Ligt er hier nog één?' Ik kijk haar vragend aan. Ze kijkt even achterom. 'Zeg, Luke. Ligt daar ergens in de kast nog een dobbelsteen?'

Mijn hart maakt even een sprongetje. Hij is hier! Ik heb zin om een dansje te doen, maar, oh ja, dat kan ik niet. Rot vent. Je hebt mijn dansje verpest.

'Nee.' klinkt het dan uit het donkere kantoortje. Hmm, mistery. Als hij daar voor wilt gaan doe ik wel mee. 'Oké.' brom ik met een zwaardere stem. Zuster Mika kijkt me gefronst aan. Ja, wat. Dit is iets tussen de mannen. Dat zal jij nooit snappen.

Luke verschijnt achter zuster Mika in de opening. 'Misschien kan je naar een andere afdeling gaan om daar een dobbelsteen te vragen.' Zuster Mika kijkt me vragend aan.

Ik knijp mijn ogen tot spleetjes. Zo, dus zij wilt de knapperd voor zichzelf. Ha, idee! 'Kan Luke niet even mee? Ik wil niet alleen.' zeg ik met een onschuldig gezicht en ik glimlach lief.

Zuster Mika fronst nog een keer en draait zich dan om naar Luke. 'Wil je dat?' De goddelijke knapperd haalt zijn schouders op en knikt. 'Da's best.' Hij stapt het kantoortje uit en gaat naast me staan.

De regenboog verschijnt in mijn hoofd en de unicorns dansen vrolijk. Het is me gelukt, hij gaat mee!

'Kom op, dan!' roep ik vrolijk en ik begin te rollen. Luke grinnikt even en pakt dan de handvatten vast. 'Rustig, badboy. Ik duw je wel want met jouw tempo zijn we er over tachtig jaar nog niet.'

Ik glimlach. Dus hij wil er tachtig jaar over doen. Mij best. Ik heb geen haast. Ik sla mijn armen over elkaar en laat me door Luke naar de liften duwen.

'Bij welke afdeling wil je het proberen?' Luke kijkt me vragend aan. Ik haal mijn schouders op. 'Doe maar afdeling vier.' mompel ik. Luke knikt en drukt op het knopje. Net als de deuren dicht gaan, stapt er nog net iemand in. Het is een meisje met veel make-up op en ik mag haar nu al niet.

'Hallo!' begroet ze Luke. Ik word dood genegeerd. Jééééj. Hoor de sarcasme.

Luke kijkt haar even vlug aan. 'Hoi.' mompelt hij binnensmonds. De deuren van de lift gaan dicht en ik staar naar mezelf in het vage, zilvere grijs. Waarom heb ik ooit verdieping vier gekozen?