Οι καλύτερες κολλητές

Κεφάλαιο 12

Η Ελεάνα άρχισε πολύ να έρθει και ανησύχησα.
Χτυπάει το κινητό μου και βλέπω κλήση από αυτήν την παίρνω πίσω και έκλεγε καθώς μου μιλούσε
Ε(ύα):Έλα τι έγινε για...γιατί κλαις τι έπαθες?
Ε:Δεν θα έρθω συγγνώμη χίλια συγγνώμη
Ε:Και κλαις γι'αυτό μορε δεν πειράζει
Και μετά έκλεγε πιο πολύ
Ε:Γιατί κλαις πες μου δεν γίνετε να κλαις μόνο γι'αυτό κάτι έχει γίνει
Ε:Τσακώθηκαν οι γονείς μου πολύ άσχημα όμως, και ο μπαμπάς μου έδειρε τη μαμά μου και είμαι πολύ ταραγμένη δεν μπορώ.
Καθώς μιλούσε έτρεμε τη λυπήθηκα και ήθελα εκείνη την ώρα να πάω να τη βρω καταλάβαινα ότι ένιωθε μόνη της και χρειαζόταν εκείνη τη στιγμή κάποιον κοντά της.Βαρέθηκα η αλήθεια λίγο στο πάρτυ και πήγα με λεωφορείο.Δεν της είπα κάτι για να μη μου αντιστέκεται και να μου λέει δικαιολογίες να μη με βάζει σε κόπο και τέτοια γιατί πολλοί το κάνουν αυτό.Πριν μπω μέσα άκουγα φωνές ακούγονταν μέχρι τη στάση του λεωφορείου που είναι λίγο πιο μακριά από το σπίτι τους.
Χτύπησα την πόρτα και μου άνοιξε η μαμά της τη είδα πολύ ταραγμένη με μελανιές και αίματα στο πρόσωπο της είπα από μέσα μου πόσο πόνο σωματικά και ψυχικά θα τράβηξαν αυτά τα πλάσματα.
Ε:Ε για σας σορρυ αν ενοχλώ είμαι μία φίλη της Ελεάνας ήρθα να τη ρωτήσω γιατί δεν ήρθε στο πάρτυ ανησύχησα ξέρετε(ψέματα είπα)
Μ(αμά Ελεάνας):Όχι κορίτσι μου έλα μέσα ακούγονταν φασαρία έξω.
Ε:Όχι γιατί(της είπα ψέματα δεν ήθελα να νιώσει άβολα ότι άκουσα κι εγώ τη φασαρία από τον καυγά)
Μ:Τίποτα απλά κάτι έκανα εδώ με την ηλεκτρική σκούπα μπας και ξύπνησα τον κόσμο πάλι καλά που δεν ακούστηκε.Η Ελεάνα είναι πάνω στο δωμάτιο της.
Ε:Ναι πάω
Μ:Α χρειάζεσαι κάτι.
Ε:Όχι Ευχαριστώ δεν θέλω τίποτα να στε καλά.

Τακ τακ τακ χτυπάω την πόρτα του δωματίου της
Ε(λεάνα):Δε θέλω κανέναν άστε με ήσυχη
Εκείνη την ώρα δεν ήξερα τι να μπω φάνηκε πολύ εξαντλημένη, νευριασμένη
Ε:Ελεάνα ε...εγώ είμαι η Εύα να μπω
Ε:Μπες,είπε λυπημένη
Πήγα και της έδωσα μια σφικτή αγκαλιά
Ε:Κορίτσι μου ηρέμησε
Ε:Δεν έπρεπε να έρθεις να φύγεις από το πάρτυ για μένα και να μπεις σε τόσο κόπο δεν θέλω να σου χαλάσω τη μέρα πήγαινε
Ε:Όχι εδώ θα μείνω και δε μου χαλάς τη μέρα ιδαλιως βαρέθηκα στο πάρτυ και οι πραγματικοί φίλοι έτσι είναι οκ?
Ε:Συγγνώμη😟
Ε:Τι λες ρε κουτό θα σε αφήσω εδώ να κλαις και να είσαι μόνη σου νιώθω εγώ μόνη μου όταν είσαι εσύ έτσι, γι'αυτό σώπα και ηρέμησε όλοι έχουν αυτά τα προβλήματα δεν υπάρχει καμία οικογένεια που να μην καυγαδιζει πίστεψε με.
Ε:Το ξέρω αλλά δεν το αντέχω όλο αυτό
Ε:Δεν είσαι η μόνη σκέψου το λίγο αυτό ότι υπάρχουν και χειρότερα.
Ε:Όχι να το πεις σε κανέναν μόνο στη Δέσποινα γιατί κι εκείνη είναι φίλη μου
Ε:Μην ανησυχείς είναι δικό σου προσωπικό θέμα δεν με αφορά εμένα

Εκείνη την ώρα κοιμήθηκε και εγώ τη σκεπασα κοιμήθηκε χωρίς να πει τίποτα πραγματικά ήταν πολύ αγανακτισμένη τα μάτια της έγιναν όλο κόκκινα και βουρκωσαν από το κλάμα.Έφυγα σιγά σιγά και πήγα κάτω αποχαιρετησα τη μητέρα της και έφυγα.
Μου φάνηκε πολύ καλός άνθρωπος η μαμά της πολύ σοφό πλάσμα και ήρεμο.
Πήγα στο μπαρ και με ρωτούσαν όλοι που πήγα ανησύχησαν αλλά οκ δεν έπαθα και τίποτα.
Δ:βρε φιλενάδα που ήσουν ανησύχησα μου έκοψες τη χολή νόμιζα πως σε έκλεψαν γιατί ξαφνικά δε σε έβλεπα και σε έψαχνα παντού.
Κ:Που ήσουν μωρέ ανυσηχησαμε όλοι
Σ:Ρε αδερφή θα σε δειρω που έχεις εξαφανιστεί τέτοια ώρα.
Ε:Οκ(φώναξα) ηρεμήστε πήγα στην Ελεάνα
Δ:Και γιατί δεν μας πήρες ένα τηλέφωνο
Ε:Καλά ξέχασα ήμουν βιαστική δε σκεφτόμουν κανέναν εκείνην την ώρα
Σ:Ναι μα εμείς ανυσηχησαμε
Ε:Καλά κοφτετο
Κ:Και γιατί πήγες στην Ελεάνα?
Ε:Εμ...ήταν άρρωστη και έκανε εμετούς ήθελα να πάω να δω αν είναι καλά(ψέματα είπα δεν ήθελε να το μάθει κανείς άλλος γιατί είναι προσωπικό της μόνο εγώ και η Δέσποινα)
Εξήγησα στη Δέσποινα τι έγινε και ότι δεν ήθελε να το μάθει κανείς άλλος παρά μόνο εγώ και η Δέσποινα.

¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤
Hey ακόμη ένα κεφάλαιο αρκετά μικρό αλλά ελπίζω να σας αρέσει.Μην ξεχάσετε να κάνετε ένα πάτημα στο αστεράκι⭐ και να γράψετε στα σχόλια τις δικές σας γνώμες💭 γι'αυτό το κεφάλαιο γιατί για εμένα έχει μεγάλη σημασία όλο αυτό που σας ζητώ.Ευχαριστώ!!!
Μέχρι το επόμενο κεφάλαιο
ΦΙΛΙΆ ΠΟΛΛΆ💋💋
¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤