«Κοιτάξτε! Αυτά είναι τα χαλάσματα του Γκρίμλιν.» Είπε ο Ίνκις δείχνοντας με το ραβδί του προς την δύση. Ο δρόμος που διέσχιζε την σκοτεινή κοιλάδα περνούσε ανάμεσα από ερείπια και σωριασμένους βράχους. Οι σκοτεινοί όγκοι έδειχναν πως κάποτε, εκεί, ορθώνονταν τα τείχη ενός μεγάλου οικοδομήματος.
«Είμαστε πολύ κοντά στον προορισμό μας» Είπε ο Νάνος. «Ελάτε, με προσοχή όμως.»
Ο Τομ, περπατούσε σέρνοντας τα κουρασμένα πόδια του. «Μπουφ.. τα ποδάρια μου.. δύσκολο πράγμα οι περιπέτειες τελικά..» έλεγε και ξανάλεγε.
Ένας γλυκός ήχος, ένα κελαΐδισμα, ακούστηκε και ο Ίνκις σταμάτησε. Κοίταξε ένα σωρό από ερείπια που ήταν λίγα βήματα μπροστά και δεξιά τους, και έσφιξε το ραβδί στο χέρι. Ο Γουίλιαμ φαντάστηκε πως όλο και κάποιο νυχτοπούλι θα είχε φτιάξει εκεί την φώλια του, κάτι όμως μέσα του τον κρατούσε σε επαγρύπνηση. Τότε άλλο ένα κελαΐδισμα ακούστηκε, πιο ζωηρό αυτή τη φόρα, πιο βαθιά μέσα στα σκοτεινά ερείπια και ο Ίνκις έκανε νόημα με το χέρι του να σταματήσουν.
«Τι συμβαίνει;» ρώτησε ο Τομ μορφάζοντας απ την κούραση.
«Αυτή η λαλιά δεν ανήκει σε κανένα απ τα νυχτοπούλια όπου έχω ακούσει, αν και για τίποτα δεν είμαι σίγουρος σε αυτό τον τόπο.» είπε ο Γουίλιαμ.
«Σε αυτά τα μέρη ζουν λογιών λογιών πλάσματα, όπως επίσης και νυχτοπούλια με λαλιά σαν και αυτή. Κάτι μου λέει όμως πως αυτός ο ήχος βγήκε από στόμα που ανήκει σε πλάσμα που περπατά στα δυο του πόδια, και δεν πετά.» είπε ο Ίνκις ψιθυριστά, μετρώντας με τα μάτια του το σκοτάδι μπροστά του. Ύστερα μίλησε δυνατά. «Όποιος κι αν είσαι φανερώσου. Ονομάζομαι Ίνκις και έρχομαι από μακριά, με καλές προθέσεις και χωρίς όπλο στα χέρια.»
Μια φωνή απάντησε τότε, και οι τρεις σύντροφοι στράφηκαν προς τα δεξιά τους. Εκεί ανάμεσα στα χαλάσματα, πιο ψηλά απ το επίπεδο του δρόμου, στεκόταν η σκιά ενός άντρα.
«Η ώρα είναι περασμένη για περίπατο γερο-Νάνε. Μήπως έχασες το δρόμο σου στο σκοτάδι; Χωρίς κακή πρόθεση λες πως έρχεσαι και χωρίς οπλισμένο χέρι. Βλέπω όμως το ραβδί σου όπως επίσης και το κοντό σπαθί στην ζώνη του συντρόφου σου.»
«Η ώρα όντως είναι περασμένη, αλλά το φεγγάρι που βρίσκεται πίσω σου, στάθηκε καλός σύντροφος στο σκοτάδι.» είπε ο Ίνκις στην σκιά. «Τις προθέσεις μου θα τις μάθεις σαν έρθεις μπροστά μου, και θα δεις πως το ραβδί μου, σε αυτό τον τόπο, το χρησιμοποιώ για μπαστούνι. Το σπαθί του συντρόφου μου θα μείνει στην θέση του. Πες μου όμως το όνομα σου Νεραϊδικό. Που πήγαν οι καλοί σου τρόποι, αυτοί που ταιριάζουν στην φυλή σου;»
CZYTASZ
Νάμχαϊντ.Ο εχθρός της Σκιάς.
FantasyΟ Γουίλιαμ, είναι ένας έφηβος που ζει στις παρυφές του δάσους μαζί με την ηλικιωμένη αγρότισσα μητριά του, την Ματίλντα. Όλα δείχνουν πως εκείνη η μέρα θα είναι σαν τις άλλες, μέχρι που ύστερα από μια μικρή περιπέτεια στο δάσος, γνωρίζει τον γερο-Κο...
