Νάμχαϊντ.Ο εχθρός της Σκιάς.

Κεφάλαιο 15. Η μάχη του Γκρίμλιν.

Η ιστορία του Ίνκις αναφερόταν στην μεγάλη μάχη που είχε δοθεί ανατολικά της λίμνης. Συνέβη πολλά χρόνια πριν, εκεί που τώρα βρίσκονταν τα ερείπια του Γκρίμλιν. Ήταν τότε που η Μάγισσα συγκέντρωσε όλες τις δυνάμεις της, και στάθηκε έξω απ το οχυρό που είχαν κτίσει τα ελεύθερα πλάσματα στον δυτικό δρόμο, με την απαίτηση να παραδοθούν όλοι τους και να δηλώσουν υποταγή στο σκήπτρο της. Αυτή ήταν η πρώτη μεγάλη μάχη που δόθηκε και κόστισε ακριβά στους Τένγκαρ. Ο Κορνήλιος είχε πολύ καιρό να φανεί και κάνεις δεν γνώριζε τι συνέβη πραγματικά, εκτός ίσως από λίγους.

Όλοι κάθισαν σιωπηλοί και άφησαν τον Ίνκις να πει την ιστορία, όπως αυτός την θυμόταν.

Στην πρώτη γραμμή έστεκε ο Λάος, ο πιο σκληρός εχθρός όλων, που δεν είχε ξεχάσει το μίσος του για τον Όλραντ, ενώ πίσω του βρισκόταν παραταγμένος ο όχλος των αιμοβόρων Γκούρκαν. Αποτελούταν από κάθε λογής πλάσμα που είχε από καιρό προσφέρει τις υπηρεσίες του στην Μάγισσα. Ο στρατός έφτανε μέχρι εκεί που έβλεπε το μάτι. Νάνοι, Τελώνια, Λύκοι, και πολλά πλάσματα τετράποδα ή φτερωτά, που τα μάτια τους πετούσαν φωτιές απ το μίσος, μαγεμένα απ την θέληση της Έθελ. Κρατούσαν σπάθες και τόξα στα χέρια τους, ενώ τα κοντάρια τους ήταν τόσα πολλά, που θύμιζαν ξερό δάσος.

Τότε ήταν που ο Λάος, γνωρίζοντας την υπερηφάνεια του Όλραντ τον προκάλεσε σε μονομαχία, μπροστά απ τα τείχη του Γκρίμλιν. Οι μαγικές του ικανότητες είχαν κατά πολύ αυξηθεί όπως επίσης και η κακία του. Περισσότερο απ όλα όμως είχε αυξηθεί η αλαζονεία του. Ήθελε μια προσωπική μάχη με τον Όλραντ μπροστά στα τείχη του Γκρίμλιν. Ο Όλραντ είχε ήδη ξεκινήσει προς τις πύλες αρματωμένος και έτοιμος για μάχη, όταν τον σταμάτησε ο ίδιος ο Ίνκις που βρισκόταν κι αυτός εκεί, νεότερος τότε, στην ακμή της δύναμης του.

«Είσαι πιο χρήσιμος εδώ μέσα παρά εκεί έξω. Με όλα αυτά τα αγριόσκυλα γύρω σου, επικίνδυνο είναι να χαθείς. Μην πας. Χρειαζόμαστε τις δυνάμεις σου! Αν το ραβδί σου πέσει, είμαστε χαμένοι. Δεν βλέπεις ότι σε τραβά στην παγίδα του;» είπε και έδειξε κατά το μέρος που είχε παραταχτεί ο στρατός. «Και αν τον νικήσεις και πέσει αυτός, ποιος ξέρει πιο φαρμακερό βέλος μπορεί να σε λαβώσει.»

Ο Όλραντ όμως δεν βρισκόταν σε θέση να ακούσει εκείνη τη στιγμή κανέναν. Νέος και δυνατός όπως ήταν, κραταιός ανάμεσα στους Τένγκαρ, βαθιά μέσα του ήθελε να πολεμήσει. Δεν είχε ξεχάσει το μίσος του για τον Λάος.