Νάμχαϊντ.Ο εχθρός της Σκιάς.

Κεφάλαιο 30. Η Μάχη του ουρανού και της γης.

«Είμαστε έτοιμοι άρχοντα.» ακούστηκε η φωνή του Γουίλιαμ. «Η στρατιά περιμένει.»

Το Νεραϊδικό στεκόταν όρθιο κοντά στις όχθες της λίμνης. Η επιφάνια ταραζόταν από έναν άνεμο που σταδιακά δυνάμωνε όλο και περισσότερο.

«Τι νέα φέρνεις απ τον βορρά;» ρώτησε ο Όλραντ κοιτώντας τον ορίζοντα, πάνω απ τα δέντρα της απέναντι όχθης.

«Ο Μαύρος Στρατός έχει ξεκινήσει.» αποκρίθηκε ο Γουίλιαμ «Φέρουν βαρύ οπλισμό και στο πέρασμα τους, λένε, η γη σείεται. Ο Λάος κράτα στο χέρι το ραβδί του, και πάνω σε αυτό αστραφτεί το πετράδι. Οι αετοί έχουν μάτια που βλέπουν μακριά, και ψέματα δεν λένε.»

Το Νεραϊδικό έμεινε για λίγες στιγμές στη σιωπή, κοιτώντας ακόμα προς τον βορρά. Φορούσε αστραφτερή πανοπλία και στο χέρι του κρατούσε το ραβδί του. Το κράνος του βρισκόταν ακουμπισμένο δίπλα του, στα ριζά της γέρικης ιτιάς, όπως επίσης και το μακρύ σπαθί του.

«Ώστε έτσι είναι γραφτό να γίνει.» είπε. «Η μάχη θα δοθεί στα πεδία του Ντίνμορντιν, κι εκεί θα κριθούν οι τύχες όλων. Αν χάσουμε τον πόλεμο, αυτή η σκοτεινιά θα πλακώσει τον κόσμο, και θα είναι τόσο μεγάλη, που θα φτάσει έως την απέραντη θάλασσα.»

Ο Γουίλιαμ πλησίασε. Στο χέρι του κρατούσε τον Άραλ, και σαν τον πρόσφερε στον Όλραντ, εκείνος γυάλισε. Ο Όλραντ πήρε το βλέμμα του απ τα μολυβένια σύννεφα και κοίταξε για μια στιγμή το πετράδι. Έβαλε μέσα στα δυο του χέρια την παλάμη του Γουίλιαμ και την έκλεισε σφιχτά.

«Κράτησε το» του είπε «Κάτι μου λέει πως θα το χρειαστείς περισσότερο από εμένα.»

Το αγόρι δίστασε, μα ύστερα τράβηξε το χέρι του πίσω. Ο Όλραντ έστρεψε ξανά τα μάτια του στον βορρά.

«Τα μαύρα σύννεφα πλησιάζουν γρήγορα.» είπε.

Ο Γουίλιαμ άδραξε με το χέρι του το σπαθί του Νεραϊδικού και του το πρόσφερε. «Τότε πάμε να τα διώξουμε.»

Τα λάβαρα του πολέμου ανέμιζαν στον συννεφιασμένο ουρανό. Οι Ελεύθεροι λαοί ήταν εκεί, έτοιμοι να αντιμετωπίσουν την μοίρα τους και να πολεμήσουν στο πεδίο της μάχης. Σπαθιά, δόρατα και ασπίδες έλαμπαν στο λιγοστό φως του ήλιου που τρύπωνε μέσα απ τα βαριά σύννεφα. Η μεγάλη μάχη θα δινόταν στα πεδία του Ντίνμορντιν, κάτω απ το βλέμμα των αθάνατων βουνών που χώριζαν το Βορρά απ τις ελεύθερες περιοχές. Σε απόσταση μικρότερη από ένα γιάρεν, το άνοιγμα των βουνών, το Κάναρκ, έχασκε απειλητικά και από μέσα του, σαν μαύρο ποτάμι που κυλούσε γοργά, ερχόταν ο στρατός του Λάος για να παραταχθεί κι αυτός με την σειρά του.