Gölge

1-Beyaz

Hayat siyah ve beyazdan oluşur. Ben önceliği beyaza verip onun üzerinde durmak istiyorum.

Beyaz aslında birçeşit gökkuşağıdır, tüm o renkleri içinde saklar kapalı bir kutu gibidir. Beyaz saflığı ve temizliği simgelediği söylenir çoğunlukla ama aslında beyaz kirlidir.  İçinde birçok renk barındırır. Mavi, yeşil, kırmızı, sarı mor...

Beyaz içinde sadece 1 tane renk bulundurmaz, dışlar. Oda siyahtır. Siyah gelirse tüm arkadaşlarının yani renklerin gideceğine inanır ve onu diğer renkler ile dışlar. Sadece 1 tane renk ona diğerlerinden daha yakın davranır amam bugün o rengin sırası değil. Beyaz bencil ve utangaçtır, gerçekleri gözümüzde çarpıtır. Aslında gözümüzün dibinde olan gerçekler beyaz ile çarpıtılarak bize sorgulatır. Hani deriz ya toz pembe dünya bir diyer adıyla hayal dünyası, aslında beyaz o toz peme dünya ya benzer ama tam olarak değil. Gözümüze tam bir perde indiremez ama buğulu bir biçimde görmemizi sağlar. Örneğin iyi durumlu bir çocuğu ele alalım şöyle daha yeni 6-7 yaşına basmış bir çocuk. O çocuk için kotüler sadece dolap canavarları veya filimlerde gördüğü patates çalan hırsızlar. Sizce onlar ne renkle dünya ya bakıyor. Bir de aynı yaşlarda ama kötü durumda aile bireylerini kaybetmiş yada başından beri yetim bir çocuğu ele alalım. Onun için iyi diye bir sözcük yoktur, daha doğrusu onun için iyi her gün falçata vurmak ile yetinen, döven, ezen varlıklardır. Öyle kişilere "İnsan" demeye bin şahit ister. Sizce ordaki çocuklar neden bu kişilere iyi diyorlar? Çünkü zamanında onların ruhları zarar görmüş kişilerdir. O kişilerin illaki yetim olması gerekmiyor. İnsanlar tarafından bir şekilde ruhları zarar gören kişilerin bir kısmı böyle. Beyaz orda iyi gibi mi duruyor şimdi gözünüzde? Eğer hala beyaz iyi ise size diyecek laf bulamıyorum çünkü hayaller ile gerçekleri çarpıtmayı ayıramıyacak kadar gözünüz beyaza bulanmış demektir. Her insanın hayatında beyza vardır sadece bu beyazı kafes altında tutmayı başarmak önemlidir, onun oyunlarına kanmak değil...