photographer //5SOS

19

Ashton POV

Przez całe południe razem z chłopakami i Arz kąpaliśmy się w basenie. Michael zdążył się już nieźle spalić na słońcu, ale sam sobie był winny, ponieważ nie nasmarował się kremem mimo naszych uwag. Stwierdził, że musi się opalić, bo jest niesamowicie blady i przypomina wampira.
- Edward ze Zmierzchu też był blady, a jaki przystojny - wtrącił Calum, kiedy smarował spalone plecy Mike'a.
- Czy to był komplement? - zapytał kolorowowłosy mimowolnie się uśmiechając. - Ała, Calum to boli! - zasyczał z bólu, kiedy chłopak zaczął smarować najbardziej podrażnione miejsce. Arzaylea, Luke i ja przyglądaliśmy się tej całej scenie z rozbawieniem, kiedy w końcu dziewczyna Luka ogłosiła wszem i wobec, że jest głodna.
- Może zrobimy ognisko? - zaproponował Hemmings, na co wszyscy przytaknęliśmy. Podzieliliśmy między siebie zadania i wzięliśmy się do pracy. Ja musiałem skombinować kiełbaski, więc poszedłem do hotelu. Ruszyłem w kierunku kuchni, jednak kiedy szedłem korytarzem, usłyszałem bardzo dobrze znany mi głos. Zatrzymałem się i przycisnąłem ucho do drzwi, na których widniał napis "sala muzyczna".

  "Właśnie przegapiłam wyjście
Ostatniego wieczoru zgubiłam klucze
Język mi się plącze
Jakoś nieswojo się czuję"

Uśmiechnąłem się i jeszcze bardziej się wsłuchałem.

"Skłamałabym, mówiąc, że wszystko gra
A jakoś chcę być szczera
Ale wiem, że to nie jest właściwy moment, bo"

Odsunąłem się od drzwi i nacisnąłem delikatnie klamkę, a następnie wszedłem cicho do pomieszczenia. Moim oczom ukazał się nieduży pokój wypełniony instrumentami. W jednym kącie stały regały z płytami, które niesamowicie dodawały uroku całemu pomieszczeniu.

"Prawda jest taka, że cała w środku mięknę
Za każdym razem, gdy się pojawiasz
Problem w tym, że prawda chce zostać ujawniona"

Ashley grała na fortepianie, który znajdował się na środku pomieszczenia. Przy tak dużym instrumencie wydawała się niezwykle mała i drobniutka, co przyprawiło mnie o szybsze bicie serca. Dziewczyna siedziała tyłem do wejścia, więc żeby mnie zauważyć, musiałaby się odwrócić.

"Nie mogę ukryć tego, co czuję
Nie chce mi się wierzyć, że mówię to na głos
Prawda jest taka, że już nie ma odwrotu
Chyba powinnam nauczyć się kłamać lepiej"

Podszedłem bliżej.

"Starałam się ukryć
Swoje serce na dłoni
Chciałam rozegrać to po cichu
Ale chyba się połapałeś"

Zatrzymałem się za jej plecami.

"Prawda jest taka, że cała w środku mięknę
Za każdym razem, gdy się pojawiasz
Problem w tym, że prawda chce zostać ujawniona"

Poczułem zapach jej perfum.

"Nie mogę ukryć tego, co czuję
Nie chce mi się wierzyć, że mówię to na głos
Prawda jest taka, że już nie ma odwrotu
Chyba powinnam nauczyć się kłamać lepiej"*

- Sama to napisałaś? - zapytałem, kiedy zabrzmiały ostatnie dźwięki piosenki. Ashley podskoczyła i szybko się odwróciła.
- Ashton - zapiszczała. - Jak długo tutaj jesteś?
- Wystarczająco długo żeby stwierdzić, że masz ogromny talent.
- Ja... uh, dziękuję? - nawiązaliśmy kontakt wzrokowy. Uśmiechnąłem się, a ona się zarumieniła.
- Ashley, o kim jest ta piosenka?

Dziewczyna przez moment się zawahała, jednak kiedy już miała wypowiedzieć słowo-klucz, do sali wpadł Michael.

- Ugh, tutaj jesteś! Wszyscy czekają! Co ty w ogóle robisz? - spytał patrząc na mnie.
- Michael... - powiedziałem, a następnie przesunąłem się w prawo.  
- Och - wzdychnął, kiedy zauważył Ashley, która do tej pory chowała się za moimi plecami. - Ty grasz? - zapytał, kiedy zobaczył fortepian.
- Nie - odpowiedziała szybko.
- Aha - mruknął, po czym nastąpiła cisza. - To ja już pójdę i sam wezmę te kiełbasy. Jak chcecie to wpadnijcie na ognisko.
- Okej - odpowiedzieliśmy równo, po czym Michael wyszedł z pokoju. Ashley gwałtownie wstała i ruszyła w kierunku wyjścia. Dogoniłem ją i chwyciłem za nadgarstek.
- Hej, jeszcze o tym pogadamy - powiedziałem odwracając ją do siebie. Odpowiedziała niepewnym przytaknięciem.

~~~

* Lucy Hale - Lie a little better

⭐⭐⭐&💬💬💬