Wattpad Addicts One Shot Contest (Entries)

Entry #22: Sad, Beautiful, Tragic by Ruskin Gecco Relucio

Sad, Beautiful, Tragic

**** 

It was a boring day... Leaves falling from the tree... Wind blowing that touches our skin and ofcourse, The noise that comes from every student here in. St. Peter Academy. 

It was always normal... Normal na maingay ang paligid but somewhat... tahimik din ito. 

"Hi! Bes!" bati nya sakin. Binigyan ko lang sya ng isang tipid na smile. 

"Kamusta? Parang ang tahimik mo ngayun ahh..." sabi nya sakin. 

"Oo ehh... Kasi wala naman akong dapat sabihin." sabi ko. 

"Oh..." 

Nakita ko siyang tumabi sakin at patuloy na nagbasa ng novel. 

Ganun parin pala... After 6 months of Amnesia... Siguro nga... Kailangan ko na sigurong magadjust dahil kakabalik palang ng memories ko...

Naalala ko tuloy... Kinuwento sakin ng bestfriend kong to.. Kung bakit ako nagkaamnesia. 

It was a year ago...

I had this tumor in my brain and affected my memory... 

It was like... After that day... I forgot what happened. 

Nagsimula ito nung nagrecess time. I saw him reading a novel. A famous novel from wattpad. 

I become dizzy... until i fell into the ground. 

Sabi ng bestfriend ko... Binuhat daw nya ako hanggang clinic. 

Ung lalaking yun? Sya yung lalaking nagmamahal sakin pero never kong minahal. 

"Tsskk.. Kailangan na natin syang dalin sa ospital.." sabi ni Sir. 

Nagulat daw sila nun... Gulat na gulat. 

"Bakit ho?" tanong ni lalaki. 

"Ung sakit nya.. Medyo malala na.. Hindi na kaya pa ng clinic na to.." sabi nya. 

His face was so shocked... Full of worries.. 

"Sasama po ako.." sabi ni lalaki. 

"Nako. Bawal.. MAy klase ka pa.." sabi ni Nurse. 

"wala akong pakialam. Cutting kung cutting classes.. Absent kung absent. Nahihirapan na yung taong mahal ko... Iiwan ko pa ba sya? Kailangan talaga nandito ako para gabayan sya." sabi ni lalaki. 

Teka... Ang pangalan nya ay... 

--

"Aray! Bat mo naman ako binatukan?" tanong ko dun sa bestfriend ko... 

"Tulala ka ehh.." sabi nya. 

"Bahala ka." sabi ko at umalis. 

--

Sya si Timothy... Napakabait nyang tao... Napakacaring.. sya ang dahilan kung bakit napabilis ung recovery ko... Pero malaki ang nagawa kong kasalanan ko sa kanya. Malaking malaki at yun ang pinagsisihan ko. 

Naalala ko ung sinabi ni Mommy...

Nandun lang daw sya sa labas ng room nung inooperahan ako. He was so caring. Hindi nya daw ako iniwan kailanman. 

Nung natapos ang operasyon ko... Sabi ni Mommy... Hindi daw umuwi si Timothy. 

--ExactFlashback----