Ouija (B2K18WB)

Chapter 1

Το βλεμμα του Κριστιαν επεσε επανω στην λιστα με τα ονοματα που ειχε μπροστα του και χρειαστηκε να ανοιγοκλεισει τα ματια του μερικες φορες ετσι ωστε να καταλαβει τι πηγαινε να κανει.

Θυμαται οτι το σχολειο του την προηγουμενη ημερα εκανε μια ανακοινωση οτι θα ανοιγε μια καινουργια ομαδα στο σχολειο. Στην αρχη ηταν ανεκφραστος. Ηξερε τι ομαδε εκανε η δειθυντρια. Αυτες τις βαρετες τις ραπτικες, τις θεατρινιστικες και τις γλυπτικες. Το θεμα ηταν οτι εκεινος, ουτε ραπτης σχεδιαζε να γινει, ουτε ηθοποιος, ουτε γλυπτης, οποτε τα θεματα του ηταν παντελως αδιαφορα. Μολις ομως ακουσε οτι θα ανοιγε μια ομαδα σχετικα με το υπερφυσικο, σχεδον πηδηξε απο την χαρα του.

Απο μικρος που ηταν του αρεσαν τετοιες ιστοριες και παντα παρακαλουσε την γιαγια του αφου ηταν και μεγαλυτερη και ειχε ζησει περισσοτερα να του διηγηθει τρομακτικες ιστοριες. Ηταν και απο χωριο η γυναικα και ετσι κατι ηξερε παραπανω. Με τα πολλα παρακαλια την καταφερνει να του πει μια δυο ιστοριες μεχρι να επιστρεψει η μανα του η οποια δουλευε μεχρι αργα στο γραφειο. Τον πατερα του ουτε που τον θυμοτανε. Οποτε πηγαινε να ρωτησει για αυτον, το προσωπο της μητερας του σκοτεινιαζε και απαρνιουταν να απαντησει σε καμια απο τις ερωτησεις του. Ετσι οτι ηταν να μαθει τα μαθαινε απο την γιαγια του. Οπως δηλαδη οτι τον πατερα του τον ελεγαν Γρηγορη. Αλλα μεχρι εκει.

Μολις τελειωνε η ιστορια που του ελεγε η γιαγια του η Μυριαμ το βραδυ, εκεινος σκεπαζονταν μεχρι το κουτελο με την κουβερτα του και εκλεινε τα ματια του προσπαθωντας να βγαλει την μορφη του φαντασματος που ειχε σχηματισει στην φαντασια του απο το μυαλο του. Η αληθεια ηταν οτι οσο τον τρομαζαν οι ιστοριες της μυριαμ, τοσο του κεντρουσαν το ενδιαφερον και τον προσκαλουσαν ολο και πιο κοντα.

"Και αν υπαρχουν φαντασματα και στην Αθηνα; Τοσα ερειπομενα σπιτια υπαρχουν!" της ελεγε το τοτε οκταχρονο αγορακι τραβωντας τα γονατα του στο στηθος του, σε μια εμβρυακη σταση.

"Δεν υπαρχουν σου λεω. Να αυτα σου κανουν οι ιστοριες μου. Αν το μαθει η μανα σου..."

"Δεν θα το μαθει, ελα Μα, σε παρακαλω!"

Παντα την ελεγε Μα την γιαγια του. Το συντομο για το μαμα. Την μανα του δεν την εβλεπε πολυ και το μητρικο προτυπο ειχε μεταφερθει στην γιαγια του. Οχι οτι την μανα του την πειραζε που ελεγε την γιαγια του μαμα. Το αντιθετο. Δεν πολυεδινε σημασια.