Τα λεπτά που πέρασαν χωρίς να έχει μιλήσει κάποιος φάνηκαν αίωνες. Ο μόνος ήχος που φαινόνταν να έχει καταλάβει το δωμάτιο και να ελένχει τις κινήσεις του καθενός ήταν οι χτύπου του ταλαντώμενου ρολογιού το οποίο στεκόνταν στην γωνία μεγαλοπρεπώς. Ωστόσο αν ρώταγες τον Κρίστιαν αυτό το ρολόι τα ήταν ένα ακόμα πρόβλημα που είχε προστεθεί στα πολλά ερωτηματικά που υπήρχαν στο μυαλό του. Η τάξη; Είχε χαθεί.
Ερωτιματικά πετούσαν απο εδώ και απο εκεί, θολώνοντας την όραση του και επηρεάζωντας την κρίση του. Ξαφνικά οι ερωτήσεις αυτές φάνηκαν να μην έχουν πάτο, αλλά να σχηματίσουν μια άβυσσο στην οποία ήταν σίγουρο οτι θα χανόνταν ο ίδιος. Το θέμα ήταν το πότε θα χανόνταν.
Και ποιόν θα έσερνε μαζί του.
Η Δάφνη σήκωσε το κεφάλι της, ξεφεύγωντας απο την μικρή ύπνωση του ρολογιού που είχε υποστεί. «Είμαι σίγουρη ό,τι έχετε ερωτήσεις, έτσι δεν είναι;»
Τα παιδιά παρέμειναν ακίνητα, σαν υπνωτισμένα. Ωστόσο, η πρώτη που μίλισε ήταν η Κάγια. «Γιατί κρατούσατε τον πίνακα στο γραφείο σας;»
Δεν πήρε πολύ για την κύρια Πασπάτου να απαντήσει. «Όταν ήμουν μικρή συνήθηζα να παίζω με αυτόν τον πίνακα. Το έβρισκα ωραίο που είχα κάποιον να μιλάω μετά τον θάνατο της αδερφής μου. Βλέπετε η μητέρα μου δεν ήταν ποτέ ξανα η ίδια μετά τον θάνατο της Λίλι. Όμως ήρθε μια εποχή που τον βαρέθηκα και προσπάθησα να τον ξεφορτωθώ αλλά μάταια αφού ο πίνακας συνέχιζε να επιστρέφει πίσω. Έτσι τον κράταγα στο γραφείο μου.»
Η Κάγια όμως δεν έμοιαζε ικανοποιημένη με την απάντηση. «Γιατί στο σχολείο;»
«Γιατί έχω παιδιά στο σπίτι. Τα εγγόνια μου, αν πρόσεξες. Θα ήταν βλακεία απο μέρος μου να αφήσω τον πίνακα εδώ, οπού τα εγγόνια μου μπορεί να ταθούν σε κίνδυνο.»
«Οπότε επιλέξατε να βάλετε εμάς σε κίνδυνο.» Συμπέρανε η Κάγια.
«Όχι.» Η Δάφνη κούνησε το κεφάλι της. «Δεν ήθελα ποτέ να σας βάλω σε κίνδυνο. Πιστέψτε με.»
«Ναι γιατί είναι τόσο εύκολο.» Γρύλισε η Άσπα, χτυπώντας το πόδι της στο ξύλινο πάτωμα.
«Θα ήθελα να ρωτήσω,» Πετάχτηκε ο Κρίστιαν κοιτώντας την Δάφνη με ένα εξεταστικό ύφος. «Τι θέλει; Η Λίλι εννοώ.»
Η κυρία Δάφνη εισέπνευσε μια βαθεία ανάσα την οποία εξέπνευσε μέσω της μύτης της και σηκώθηκε στα δύο της πόδια. Ύστερα, άρχισε να βαδίζει προς την τζαμαρία της --- η οποία ήταν κυριώς φτιαγμένη απο καλοκομμένο ξύλο --- και όταν έφτασε, άνοιξε προσεκτικά το ένα απο τα δύο γυάλινα φύλα της. Ύστερα, έβγαλε έξω ένα μεγάλο άλμπουμ το οποίο κράτησε προσεκτικά τα χέρια της πρωτού αρχίσει να βαδίζει πίσω προς την παρέα των έξι παιδιών.
YOU ARE READING
Ouija (B2K18WB)
Horror❝Το όνομα μου είναι Κρίστιαν, και είμαι η αιτία της ίδιας μου της καταστροφής. Έπρεπε να προσέξω τα σημάδια. Έπρεπε να τηρίσω τους κανόνες. Αν ήξερα σε τι πήγαινα να μπλέξω όμως. . . Ποτέ μου δεν θα έπιανα στα χέρια μου αυτόν τον πίνακα. Μου πήρε ό...
