Ouija (B2K18WB)

Chapter 10

Ανοιξε τα ματια του και κοιταξε τριγυρω παραξενεμενος, αλλα και αλλα και ανησυχος την ιδια στιγμη. Οι μικροι χωροι του προκαλουσαν ασφυξια και την αισθηση οτι αυτοι οι τεσσερις μικροι τοιχοι θα τον ελιωναν σαν μυγα, αν μπορουσαν. Πηρε μια βαθεια ανασα και καταπιε δυνατα. Ειχε ενα προαισθημα οτι δεν επρεπε να βγει εξω. Οτι επρεπε να κατσει εκει που ηταν, και να μην το κουνησει ρουπι. Ηξερε οτι ολα αυτα ηταν ενας εφιαλτης, αφου ειχε πολλους τις τελευταιες μερες, αλλα η περιεργεια τον κατεβαλε.

Σκιες φαινοντουσταν απο την χαραμαδα αναμεσα στο πατωμα και την πορτα, σκιες οι οποιες φαινονταν να βιαζονταν λες και ειχαν να προλαβουν κατι το σημαντικο. Ωστοσο μια σταθηκε ακριβως μπροστα απο την πορτα, προκαλωντας στον Κριστιαν μια αισθηση ανησυχιας αλλα επισης και μια δοση τρικυμιας μεσα του. Για καποιον λογο, η σκια του εβγαζε ολα τα αρνητικα συναισθηματα του στην επιφανεια, χωρις ομως εκεινος να μπορουσε να ελενξει ποια θα βγουν και ποια οχι. Ηταν λες και η σκια ειχε περισσοτερο ελενχο στον εαυτο του απο οτι αυτος.

Μετα απο το περασμα μερικων δευτερολεπτων -τα οποια ομως του φανηκαν σαν αιωνες- , η σκια εφυγε με αργα βηματα και κατευθυνθηκε προς την κατευθυνση που ειχαν παρει ολες οι αλλες σκιες πριν απο αυτη. Η ανησυχια τωρα ειχε αντικατασταθει απο περιεργεια μεσα στο μυαλο του Κριστιαν, και αφου αφησε μερικα λεπτα να περασουν, λεπτα στα οποια ουτε καν ανασαινε απο το ανχος του, μισανοιξε την πορτα και εβγαλε το κεφαλι του απο εξω.

Αυτο που ειδε τον εκανε να γουρλωσει τα ματια του απο το σοκ.

Το δωματιο δεν ηταν σαν αυτα που ειχε συνηθισει να βλεπει εδω και περιπου κοντα 17 χρονια. Αυτο το δωματιο φαινονταν παλιο, πραγμα που το μαρτυρουσαν τα μεγαλα παραθυρα και ο τροπος με τον οποιο ηταν διακοσμημενα τα επιπλα. Μαυρες κουρτινες κρεμοντουσταν απο τα παραθυρα, σε μια προσπαθεια να κρυψουν το εσωτερικο του, και κερια διακοσμουσαν ολους τους τοιχους. Σε μια πρωτη ματια, φαινονταν σαν ενα κανονικο, νεοκλασικο σπιτι, ομως αυτο που του εκανε περισσοτερη εντυπωση, ηταν ο αριθμος των ατομων που ηταν μαζεμενοι μεσα σε αυτο το δωματιο. Και τοτε του ηρθε η εξης σκεψη που ειχε παραμελισει: Ολες οι σκιες ειχαν αντικατασταθει απο κανονικους ανθρωπους.

Οταν το δωματιο αδειασε, σηκωθηκε πανω στα ποδια του και με αργα βηματα αρχισε να βαδιζει προς την πορτα που ειχαν περασει ολες αυτες οι φιγουρες. Μολις μπηκε μεσα, ειδε τις φιγουρες να στεκονται μπροστα στην πορτα. Ορισμενες ηταν ανυπομονες ενω αλλες ξινιζαν τα μουτρα τους, ηδη βαριεστημενες απο την πολλη ωρα που περιμεναν. Ξαφνικα, ενας αντρας γυρισε προς το μερος του, συνοφριωμενος.