Ouija (B2K18WB)

Chapter 3

Τα παιδια εμειναν ακινιτα να κοιτανε με γουρλωμενα ματια την πλακετα που ειχε σταματησει στην λεξη "Yes". Το οτι ισως υπηρχε ενα πνευμα το οποιο ειχε επικοινωνισει μαζι τους τους φαινονταν υπερβολικο, στα ορια του φανταστικου. Αποκλειεται να γινονταν σταληθεια αυτο. Η οχι;

"Ενταξει, τερμα οι πλακες." ειπε η Καγια αγριοκοιτωντας τους ολους. "Σταματηστε να κουνατε την πλακετα!"

"Δεν ημουν εγω!" πεταξε ο Νειτ και κουνησε το κεφαλι μαζι με τον κριστιαν.

Η ασπα ακομα κουτουσε τον πινακα. "Ουτε εγω..."

"Εγω δεν το κουνησα!" ψιθυρισε ο φωτης και η καγια γυρισε να κοιταξει την Λενια που κουνησε το κεφαλι της.

"Ενας πρεπει να ειναι αυτος που θα καταγραφει αυτα που θα λεει το πνευμα, οπως λεει η ιστοσελιδα που εψαξα." Ειπε ο Νέιτ κοιτωντας τους ολους.

Ξαφνικα η Λένια αφησε την πλακετα, αρπαξε ενα κομματι χαρτι και ενα στυλο και εγυρε προς τον πινακα κοιτωντας τον με περιεργεια και θαυμασμο, αλλα και μια μικρη ανακουφιση που δεν θα επαιζε με τον πινακα. "Εγω."

"Ωραια." Ο Κριστιαν εγνεψε και χαμηλωσε το κεφαλι του προς την μερια του πινακα ο οποιος δεν ειχε κουνηθει απο την προηγουμενη φορα που ειχαν ρωτησει μια ερωτηση. Συνοφριωθηκε, και πιεσε με λιγη περισσοτερη δυναμη την πλακετα. "Πνευμα, κανε αισθητη την παρουσια σου."

Στα λογια του τα φωτα αρχισαν να αναβοσβηνουν. Ολα τα φωτα. Ο μικρος πολυελαιος, Η λαμπα που υπηρχε στο κομοδινο, μαζι και το φωτακι νυχτος που υπηρχε στην γωνια. Τα παιδια γουρλωσαν τα ματια τους γυρνωντας ολα να κοιταξουν τον κριστιαν. "Ποιο ειναι το ονομα σου;"

Τα παιδια αλληλοκοιταχτηκαν πριν μεταφερον το βλεμμα τους πισω στον πινακα. Για μια στιγμη δεν κουνηθηκε ουτε μια σταλα και ο μονος ηχος που ακουγονταν ηταν οι σταλες νερου που χτυπουσαν το παραθυρο με δυναμη απο την βροχη που ειχε ξεσπασει πριν μερικα λεπτα. Φυσικα τα παιδια δεν το αντιληφτηκαν. Ηταν αποροφιμενα στον πινακα και τα μυστικα τα οποια εκρυβε μεσα του. Περασαν δεκα λεπτα, τα οποια ομως ενιωθαν σαν αιωνες πριν κουνηθει ο πινακας και κανει εναν πληρη κυκλο. Πρωτα προσγειωθηκε στο γραμμα Λ. Μετα στο Ι. Μετα στο Λ ξανα. Υστερα στο Ι και μετα στο Θ.

Η Λένια εγραψε κατω την λεξη και τους κοιταξε ολους με ενα περιεργο βλεμμα. "Λιλιθ."

"Αυτη που επιτιθεται στους ανθρωπους στον υπνο τους;" Ρωτησε η ασπα με ενα βλεμμα γεματο φοβο. "Απαπαπα!"