10 yaşındaki Mert Atalay'ın en büyük hayali süper kahraman olmaktı. Olmuştu da. 6 yaşındaki Beril'in hem süper kahramanı hem de biricik Mert'i idi ancak Mert, hayranlıktan ibaret sandığı bu sevginin ne kadar büyük olduğunu kavrayamamıştı. Taşınmadan...
Herkese merhaba... Biraz uzun zaman oldu görüşmeyeli, nedenler için her şeyi gösterebilirim ama giriş konuşmasını uzatmak niyetinde değilim. Umarım iyisinizdir ve bu bölüm biraz olsun moralinizi yerine getirir. ❤️
Başlıktan anladığınız üzere bölümü iki part şeklinde yazacağım, çünkü bölüm düşündüğümden daha uzun oldu ve ben de sizleri daha fazla bekletmek istemedim.
Ben çook keyif alarak yazdım, umarım siz de keyifleokursunuz. 🥰
🎶Sıla ~ Kafa 🎶
🎶 Pinhani ~ Dünyadan Uzak 🎶
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
{Beril'den}
"Beril! Zaten bir iş yaptığın yok, bari ayağıma dolanma kızım!"
Annemin homurdanışıyla mutfağın içinde volta atmayı bırakarak dudaklarımı büzdüm.
"Ne yapayım anne ya, çok heyecanlıyım!"
Annem bir kaba doldurduğu patatesli börekleri mutfak masasının üzerine bırakırken bakışlarını bana çevirdi. "Onu görebiliyorum canım, o yüzden yardım etmeni istemek yerine ayağıma dolanmamanı söylüyorum ya."
Olduğum yerde durmaya bir son vererek ilerledim ve sandalyelerden birinin sırt kısmına ellerimi yaslayıp poğaça, sarma ve kek doldurduğu kapları bir poşete sığdırmaya çalışan anneme yavru kedi bakışları attım.
"Anne..."
Annem bana dönmeden mırıldandı. "Hı?"
"Anne ya..."
"Sana Mert'in sürprizini söylemeyeceğim kızım, boşa debelenme karşımda. Hem en fazla yarım saat sonra öğreneceksin zaten, ne bu ısrar?"
"Kaç gündür sürünüyorum, daha fazla dayanamıyorum, ne yapayım? Babamla sende de ne irade varmış Allah aşkına, Nuh dediniz Peygamber demediniz ya!"
"Ee, Mert'e söz verdik, ne yapalım? Çocuk sana sürpriz yapmak istiyor, ne diye bozmaya çalışıyorsun? O kadar hazırlık yapmış, hevesi kursağında mı kalsın?"
"Kalmasın tabii de," diyerek iç çektiğimde annem başıyla önümdeki poşeti işaret etti.
"Açsana şunu."
Poşeti açarak elindeki börek kabını koymasına yardım ederken "Mert sana hiçbir şey yapmaman gerektiğini söylememiş miydi?" diye sordum.
"Kibarlığına öyle diyecek tabii," diyerek başını salladı. "Yolda giderken yersiniz hem."
"Nereye giderken?"
Başını kaldırdı ve bana keskin bir bakış attı. "Sen giderken ben geliyordum anneciğim."
