10 yaşındaki Mert Atalay'ın en büyük hayali süper kahraman olmaktı. Olmuştu da. 6 yaşındaki Beril'in hem süper kahramanı hem de biricik Mert'i idi ancak Mert, hayranlıktan ibaret sandığı bu sevginin ne kadar büyük olduğunu kavrayamamıştı. Taşınmadan...
Söylenerek odamın balkonundan çıktığım sırada Beril büzülmüş dudaklarıyla içeri girdi. Tüm ilgim anında ona dönerken "Ne oldu Beril?" diye sordum. "Niye büzüldü o dudaklar?"
Küçük bir kız çocuğu edasıyla üzerindeki tişörtü işaret etti. "Çayı termosa koyarken elim kaydı, üzerime döküldü. Ne sakarım ya..."
Kaşlarım çatılırken hızlı adımlarla yanına gittim ve parmak uçlarıyla tuttuğu tişörtün ucuna bakarken "Yandın mı?" diye sordum endişeyle. "Çok dökmedin ya?"
Halim, yüzüne tatlı bir tebessüm kondururken "Çok yanmadım, merak etme," diye mırıldandı.
Sözleri içimi rahatlatma konusunda yeterli olmadığında, ellerim benden bağımsız bir şekilde tişörtünün uçlarına yerleşirken "Çıkar şunu da bir bakayım," dedim ve onun beni engellemesine izin vermeden tişörtü tuttuğum gibi çıkardım başından. İçinde sporcu atleti olduğu için göğsünün aşağısı açıktaydı ve o pürüzsüz beyaz teninin biraz da olsa kırmızıya boyandığını net bir şekilde görebilmiştim.
Sanki benim canım yanmışçasına yüzümü buruşturarak tek dizimin üzerine çöktüm. "Ah yavrum benim ya, çok acımıştır burası." Elimi kızarık teninde gezdirmeye korksam da uzanıp narin tenine küçük bir öpücük kondurdum.
Beril kısılan sesiyle kollarımdan tutup bir şeyi olmadığına beni ikna etmeye çalışırken odanın kapısı aralandı ve Derin içeri girdi.
"Beril, kuzum, buz getir-"
Bizi görünce lafını yarıda kesen kuzenim yüzüne yayılan yarım sırıtışla yanımıza geldi ve buzu bana uzattı. Zira Beril şuan ki durumumuz yüzünden bakışlarını Derin'den itina ile kaçırıyordu.
"Yalnız yanlış tedavi uyguluyorsun canım kuzenim. Kızı soğutman lazım, yakman değil."
Elimdeki buz torbasıyla ayağa kalkıp Derin'e ters ters baktıktan sonra bakışlarını omuzlarıma dikmiş olan sevdiceğimi kolundan tutarak yatağımın üzerine oturttum. Derin'in abuk sabuk laflarına bir türlü alışamamıştı.
Derin onunla ilgilenmediğimizi anlamış olacak ki odanın çıkışına doğru ilerledi. Tabii bu sırada "Mangal mutfağın balkonunda, ben alırım onu," demeyi de ihmal etmemişti. Oysa mangalı aradığımı unutalı çok olmuştu.
