10 yaşındaki Mert Atalay'ın en büyük hayali süper kahraman olmaktı. Olmuştu da. 6 yaşındaki Beril'in hem süper kahramanı hem de biricik Mert'i idi ancak Mert, hayranlıktan ibaret sandığı bu sevginin ne kadar büyük olduğunu kavrayamamıştı. Taşınmadan...
Bayram şekeri gibi bir bölümle daha karşınızdayım, biraz geç oldu ama yarını beklemek istemedim. 🥰
Oylarınızı ve paragraf arası yorumlarınızı bol tutarsanız çok sevinirim.✨
Keyifli okumalar.🥀
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
{-Beril'den-}
Saç kurutma makinesini yerine bıraktıktan sonra banyo dolabının kapağını kapayarak bakışlarımı karşımdaki aynaya çevirdim. Sırtımın yarısına kadar uzanan dalgalı saçlarım kabarmıştı. Temiz saçın da eksileri olmuyor değildi tabii.
İzmir'e geleli bu akşam iki gün olacaktı ve ben yalnızca dün Selvi ablayla buraya yakın olan bir alışveriş merkezine gitmek için evden ayrılmıştım. Ayaklarımıza kara sular inene dek katlar arasında dolaşmış, uğranmadık mağaza bırakmamıştık. Aslında ben pek alışveriş delisi biri değildim ancak dün kolumda alışveriş poşetleriyle Selvi ablanın peşinden koştururken alışveriş yapmaya bayıldığını pekala öğrenmiştim.
Ve tabii hediye almaya bayıldığını da. Zira tüm itirazlarıma rağmen kabul etmediğim takdirde bana fena halde küseceğini söyleyerek bir sürü şey almıştı. Üstelik bunu yaparken öyle heyecanlıydı ki gördüğü çoğu şeye bak bu sana çok yakışır diyerek kucağıma doldurmasına ses edememiştim. Babasına yaptığı ziyaret sonrasında bizi almaya gelen Mert halimizi görünce küçük çaplı bir şok geçirmişti lakin yüzümdeki ifadeyi görünce pek de dalga geçememişti. Çünkü elimdekileri daha fazla taşıyamayıp yere yapışacağımı anlamış olacak ki koşturarak yanıma ulaşıp elimdekileri almıştı.
O gerçek bir kahramandı.
Yorgunluktan yarı uyuklar vaziyette geçirdiğim araba yolculuğunun ardından eve ulaştığımızda ise akşam yemeğine kadar kendimi yatağa atmış ve derin bir uyku çekmiştim.
Akşam yemeğinde uykulu gözlerle önümdeki yemek tabağına baktığımı gören Mert, büyük bir keyifle kaynana-gelin alışverişlerimizin daha çok olacağını ve buna kendimi alıştırmam gerektiğini söylemişti.
Kaynana-gelin.
Evet.
Derin bir iç çekerek karşımdaki aynaya bakmaya devam ederken saçımla uğraşmak istemediğimi fark ettim. Bunun üzerine musluğu açıp ellerimi hafifçe ıslattım ve parmaklarımı saçlarımın arasından geçirdim. Böylece taranması daha kolay olacaktı.
Saçlarımı yeterince ıslattığıma karar vererek kenardaki tarağımı alıp banyodan çıktım ve kaldığım odaya uğrayıp toka aldıktan sonra merdivenlere yöneldim. Mert'in aşağıda olduğunu düşünüyordum.
Basamakları bitirip oturma odasına girdiğimde tahminimde haklı olduğumu gördüm, çünkü Mert televizyonun karşısındaki koltukta oturmuş telefonuyla uğraşıyordu. Televizyonda da bir şarkı kanalı açıktı ve kısık sesiyle odayı dolduruyordu.
