10 yaşındaki Mert Atalay'ın en büyük hayali süper kahraman olmaktı. Olmuştu da. 6 yaşındaki Beril'in hem süper kahramanı hem de biricik Mert'i idi ancak Mert, hayranlıktan ibaret sandığı bu sevginin ne kadar büyük olduğunu kavrayamamıştı. Taşınmadan...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
[Gökay'dan]
Şu tesadüf denen şey gerçekten var mıydı, yoksa başımıza gelen ve 'tesadüf' adı altında kabullendiğimiz şeyler aslında kaderin bir oyunu muydu?
En ummadığımız yerlerde, en ummadığımız kişilerle karşılaşmamız çok mu normaldi?
Anlaşılan dünya dedikleri yer, o kadar da büyük değildi.
"Gökay, kız geliyor diyorum, kalksana abi yerden!"
Mert'in dişlerinin arasından homurdanışını duymazlıktan gelerek "Gönderin kızı!" dedim, tekrar. "Gökay yok deyin!"
"Çocuk mu kandırıyoruz anasını satayım," diye söylendi Mert. "Kız seni gördüğü için geliyor zaten."
Yattığım yerden arabanın tavanına bakarken yüzümü buruşturdum. Karakoldayken kızı görmeden çıkmıştım oradan. Bir daha görüşmeyiz zaten diye düşünmüş ve hatta kızı unutmaya başlamıştım. Şimdi ne diye yanıma geliyordu, anlamıyordum.
"Ben iniyorum, sen de kalkıp peşimden geliyorsun."
Mert'in sesinin ardından açılan kapının sesi ilişti kulaklarıma. Onun hemen peşinden de Simge'nin sesi...
"Şey, merhaba."
Ses tonu kısıktı ve duyabildiğim kadarıyla tedirgindi.
"Merhaba."
Mert'in sesi, onun sesine nazaran daha kuvvetli ve kendinden emin çıkıyordu.
"Şey, ben Simge... Muhtemelen Gökay anlatmıştır."
Az daha zorlasa çıkmayacaktı sanki sesi, öyle kısık konuşuyordu ki...
"Haberim var," dedi Mert. "Yani olanlardan," diye de ekledi.
"Ben... Şey, ben Gökay'la konuşmak istiyordum ama... Yanlış görmediysem arka koltukta oturuyordu ki görmediğime de eminim. Benden saklanıyor mu?"
"Eh, ne? Hayır, tabii ki!" Mert ne diyeceğini bilemiyormuş gibi bir an duraksadıktan sonra "Ayakkabısının bağcığını bağlıyordu. Eğildiği için görememişsindir," dedi ve bana seslendi.
"Gökay, bir insene aşağı!"
Sesindeki tehditvari tonu hissetmiştim. Sanki ben inmesem zorla indirecekti ki bunu yapabileceğine emindim.
Kafamı hafifçe kaldırdığımda Beril'le göz göze geldim. Dudaklarını büzerek hafifçe omuz silkti. Bu 'başa gelen çekilir' demenin sessiz ifade ediliş yolu olmalıydı.
Derin bir nefes alarak kendimi dışarıya çıkmak için hazırladıktan sonra yerimden hızla doğruldum ve tam o anda camdan ağrı Simge'yle göz göze geldim.
Bugün onu ilk gördüğüm zamankinden daha mı güzeldi yoksa benim gözlerim şaşı mı görüyordu?
![[Gökay'dan]](https://img.wattpad.com/24215f9c74a7d9c8773fb44d4d082c37a8a93528/68747470733a2f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d736572766963652f53746f7279496d6167652f4446766a4e68497450784f4e45773d3d2d3635343831383136312e3135363735363936666335336563646536303332363033313131312e676966?s=fit&w=720&h=720)
