2 Weeks to move on

Chapter 18

KC's POV

Grabe naman Lester?

Sabi mo you want me to be happy, pero ano to?

You want me to be happy o you want YOU to be happy?

Selfish.

SOBRANG SELFISH.

Lester's POV.

Nasan ba si KC ngayon?

Kawawa naman siya.

"Cheska, sandali lang susun-" di pa ako nakakatapos nang sabihin nya na "Ok lang. Go."

Dalidalian kong sinundan si KC sa labas, too late.

Too late.

Si Julian ay nakayakap sakanya.

"I'm sorry keys, i'm so so sorry." Umiiyak si Kc habang naririnig ang mga sorry ni Julian.

"I don't understand, please. I need to be alone." Inalis nya ang yakap ni Julian sakanya. Lumuhod naman si Julian, "I will wait, hanggang matanggap mo ang sorry ko."

Tumayo sya at umalis.

"Aaaaaaaaaah!" Sumigaw ng malakas si KC, pero wala namang ibang nakarinig kundi ako.

"Traydor kaaaa! Waaaaah!" Sigaw pa nya ulit.

"Pinagkatiwalaan kitaaa!!!!" Mukhang galit na galit sya kay Julian, ngayon lang siguro nya nakita ng buo? O ngayon lang inamin ni Julian? Tss

"Lester Mark Ortega! Ang selfish moo!!!!" Ha?

"Bakit?" Taning ko habang lumalapit sakanya, nakahalukipkip ako tapos nakatalikod sya sakin.

Pagkaharap nya, sabi nya, "oh? Bat ka nandito?"

"Hindi ba't pinlano nito?"

"Hayop ka!?!" Sinigaw nya at hinampas hampas ako.

Speechless padin ako, kasi syempre, galit ba talaga sya sakin?

"Wala akong ginagawa." Pagmamatigas ko, wala naman kasi talaga eh.

"Mahal mo ako diba? Mahal mo ako diba!" Sigaw nyang sinabi.

Hindi ako makasagot, ayoko sabihin sakanya ang sagot. Hindi pa pwede.

"Hayop ka Lester!" Umalis sya at bumaba sa hagdanan.

Natapos ang gabi ng wala sya. Lutang ako oo, prom queen sya, ang ganda nga nya ngayon eh.

Kaya lang, pinaiyak siya.

Sinira ng video ang gabi nya.

Sinira ni julian ang gabi nya.

Umuwi na ako agad agaran dahil nawalan na ako ng gana.

Psh, malay ko ba na mangyayari yun.

--

Weeks later.

--

Lester's POV

Ilang linggo na ang nakakalagpas mula ng prom. At hindi na kami gaanong nagkikita ni KC, mukhang palpak kasi talaga ang plano namin ni Cheska.

Eto ako, lalapit sana ako sakanya para magsorry. Pero isinukbit nya ang bag nya sa balikat nya at umalis ng canteen.

Ako naman si ayaw mapahiya kaya dumirediretso ng lakad.

To be honest, hindi ko siya maintindihan.

Lumipas ang araw na parang hangin. Di ko alam kung bakit ko to gagawin pero I have to.

"KC!" tinawag ko siya at nilock ang pinto, "wag kang lalabas."

"Bakit?" Sabi nya habang nasa kabilang kanto ng classroom.

"Bakit mo ba ako iniiwasan?" Lumapit ako pero lumalayo siya.

"Baliw nakakatakot ka kaya ngayon" huminto ako at huminto sya. "Hindi ko gagawin yun." Paninigurado ko sakanya.

"Ay feeler lang? Di ko naman iniisip yun! At hindi ko rin ikaw iniiwasan." Nakangit nyang sinabi.

"To be honest. Ang wierd mo." Sabi ko sakanya at nabigla naman sya.

"Hahaha, bakit naman?" Umupo sya at inayos ang gamit nya.

"Kase umamin ka sakin tas parang wala lang sayo." Di ko alam kung bakit ito lumabas sa bibig ko.

Wala siyang imik at parang naka-game face sya.

"To be honest, din, nasaktan kasi ako eh. Di mo ako masisisi," ngumiti sya. "Kung nagbago man ako, sorry, pero eto na siguro talaga ako."

"Pain truly changes people." Ngumiti ulit siya.

"Kaya nga hindi kita masisi-sisi kung bakit hindi na ako ang gusto mo. Alam kong nasaktan kita kase ikaw ung andyan pero hindi ikaw ung hinahanap ko." Sabi nya saakin.

"Ikaw yung nandyan nung nahihirapan ako, pero hindi ko napansin." Sabi pa nya.

"Sorry." Yan lang ang tanging nasambit ko.

"Pasensya ka na ah, Lester. Kasi nung nagbreak kami ni Julian, ikaw din naman hinanap ko eh, pero hindi mo namalayan." Ngumiti nanaman sya.

That smile, alam kong peke yan.

Siguro sa listahan ng pinaka magaling pumeke ng ngiti, si KC ang pinakahuli.

Hindi ko maintindihan kung bakit hindi nya na kaya ilabas ung sakit sa kanya. Hindi nya na kaya magopen sakin.

"KC, akam kong may kasalanan ako. Alam kong di mo na ako kayang pagkatiwalaan pero please don't fake your smile." She frowned nung sinabi ko yun.

"Dont fake your smile KC." Pagmamatigas ko ulit.

"Then don't fake your feelings!" Sinigawan nya na ako, at mukhang galit na sya.

"Who are you then to tell me that I shouldn't fake a smile when you yourself also fakes feelings! Hah! Ang kapal mo!" Dagdag pa nya. Biglang kumirot yung puso ko. Galit na galit nga sya sakin. Pero hindi ko ipinakita ang sakit sa mga mata ko.

"What? You're just gonna stay quiet? Talk to me! Sumumbat ka na din!" Sinigawan nya ako ng sinigawan

Lumapit ako sakanya at hinalikan ko sya.

Hindi ko din alam kung bakit ko ginawa yun!

*slap*

Aray!

"Are you out of your mind? Manyak ka!" Isinukbit nya ulit ang bag nya at lumabas.

Antanga ko!

Antanga tanga ko!!

Bakit ko ba ginawa yun?

Graduating ako at pag nagsumbong siya, wala na!! Major offense.

Yun ba ang dahilan?

Hindi eh! Naiinis ako kasi hindi ko alam kung bakit ko ginawa yun.

I shouldn't have.

--