2 Weeks to move on

Chapter 21

KC's POV.

It's been 3 days after graduation, at paalis na ako ng Pilipinas bukas, oo sasama na kasi ako kay Mama. It was a tough decision, pero kailangan kong gawin.

"Cheska, please, iabot mo sakanya to. Isa sya sa mga taong nagpapahirap sakin na umalis dito. It makes it unbearable to leave us like this pero kailangan." bilin ko kay cheska.

"Sure sis, ingat ka dun." Sabi nya saakin.

Malungkot si Cheska at the same time masaya,

Makakalaya na daw kasi ako sa mga nakakasakit sakin.

Pero di nya alam.

Laya nga ako sa mga nakakasakit sakin, mawawala naman ung mga nagpapasaya sakin. Ganun din, masakit parin.

Lester's POV

Andito ako sa gate nila Cheska.

Pinapapunta nya kasi ako. After nung fail nyang plano. Siguro sorr lang ang sasabihin nya.

"Lester!!" Kumaway kaway siya at may hawak na papel. Sorry note?

"Bat mo ko pinapunta dito?" Tanong ko.

"Kase may pinapabigay si KC, eto oh." Si Kc?

Agad agad kong binuksan ang scented paper na nakalagay. Lester.

Lester,

Una sa lahat. Thank you. Thank you for being there. Thank you for your patience. Salamat sa pagtitiis. Tsaka sa plano mo para di ako masaktan. You've always had my back even though I wasn't asking for it, you've always been there, I didn't even notice. Sorry for being so naive. Selfish. And concrete. Sana pala dinama ko ng maayos hindi ung kinakapa ko lang.

Pasensya ka na kung di na kita nakausap since umamin ako sayo ha. I just didn't know how to begin a conversation with you. To be honest, nasaktan talaga ako sa nangyari. Kasi of all the people in the world, di ko ineexpect na ikaw pa ung mawawala sakin. Hindi ko alam gagawin ko nuon.

Hindi ko alam kung pano ko to sasabihin sayo, pero if you're sorry, you're already forgiven. I understand. Alam kong nagtataka ka kasi lagi nalang akong nagsusungit sayo dati, tas ngayon eto ako. Sorry. Yun nalang.

Eto pa pala, alam kong wierd and sorry kasi di ko naman alam na ganto talaga mangyayari. Sorry. Sorry ulit. Alam kong pag binabasa mo to, eh baka paalis na ako. Oo lester. Ppunta na ako sa Canada kasa si mama.

Bukas ang flight ko. Which means ngayon kasi sure ako kahapon ko to binigay.

Lester, sorry I didn't gave you a chance. Hindi ko rin kasi maintindihan ung feelings ko, sobrang gulo. Pero ngayon sure na ako, mahal talaga kita. Pero wala na akong magagawa. KASI WALA KA NA.

Which was my fault din. Kaya sorry ulit.

I love you Lester, please, don't change.

-KC.

PS. Wag kang iiyak. ^^

Mahal kita.

-

"Mahal din kita KC, fuck, I was so stupid." sabi ko sa sarili ko habang hawak ang letter nya at paulit ulit binabasa ung mahal kita.

Antanga ko.

Antanga tanga ko.

I let the love of my life leave me.

Nagbabalibag lang ako ng mga bato dito.

Baka mahabol ko pa siya?

"Cheska, hahabulin ko siya."

Tumakbo ako papunta kela Kc, only to find a car. Leaving.

"KC!!!!" Sigaw ko pa. "KC MAHAL DIN KITA!" Pasigaw ko at nakita kong ang kotse ay patuloy padin.

Tumakbo pa ako.

Pero hindi ko naabutan.

--

Wah. :--) konti nalang po friends.