2 Weeks to move on

Chapter 23

Lester's POV.

"Huy ang drama mo! HAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA!" tinatawanan ako ng isang babae.

Isang babaeng akala ko umalis na, akala ko iniwan nya na ako.

Akala ko lang pala.

Buti nga hindi eh.

"HAHAHAHAHAHA KALA MO KASALI KA SA MARATHON KANINA WEW!!"

t(.________.t) nakakahiya, tawa pa.

"KCCCCC!!" sabi pa nya, habang ginagaya yung pagtakbo ko.

"Huhuhu mahal na mahal kita!! HAHAHAHAHAHAHA" tawa pa sige.

"Di joke lang, pero HAHAAHAHHA" nakakaasar na ha. Napagod ako dun e. Pero natatawa din ako sa ginawa ko.

"Tubig? Natunaw na eh, hinabol mo kasi ung kotse ni mama. :)" sabi nya, oo nakangiti siya.

Inabot nya sakin ung baso ng tubig at tumawa ulit sya, wooh hiningal ako.

"Leche KC, pasalamat ka mahal kita." yan lang ang nasabi ko.

"Mahal din kita." (*u*) waaaah? "Pero galit padin tayo." :(((((( awtsu.

"Sorry sa lahat, KC." sabi ko sakanya.

"Sorry? Sa pagiwan sakin? Sa pagplano nyo ni Cheska? Sorry?" nakita ko ang pagka seryoso sa mukha nya.

"Sorry na, KC." inulit ko lang yata sinabi ko.

"WOW. nagsosorry sa harapan ko ang lalakeng nanakit sakin, nagpumilit na pagselosin ako, nangako na hindi ako iiwan pero iniwan ako, nagsabi na di daw dapat ako masaktan pero siya mismo nanakit sakin."

"Tapos nung inamin kong mahal ko sya, hindi nya tinanggap, sabi pa nya hindi naman daw totoong mahal ko siya, at sure sya dun. Ay grabe, umuulan nun, iyak ako ng iyak nagkasakit pa nga ako Lester e." pagsusumbat nya sakin.

ibinaba ko ang ulo ko at nagabi ng isa pang, Sorry.

"Sa totoo lang, Lester, ang tingin ko sayo ngayon, Lalakeng paasa, lalakeng hindi tumutupad sa upapan.

At lalakeng mahal ko, hindi ko kayang kalimutan." o___o ////___////

Nagulat ako sa mga sinabi nya.

"Ikaw ang lalakeng hindi ko kayang iwanan."

"Ikaw ang dahilan kung bakit pinacancel ko ang flight namin paalis, kasi di ko kayang mawala ka sakin."

"Okay lang sakin na hindi maging tayo, basta alam kong nandito ka sa tabi ko."

At bigla nya akong niyakap, at niyakap ko din naman siya.

Di namin mapigilan ang emosyon na bumabalot sa mga puso namin.

"Kakalimutan nalang kita." sabi nya. "Wag!" agad kong pinigil.

"Sino ka?" tanong nya sakin ng nakangiti.

"Ako si Lester at ako ang magiging boyfriend mo." sabi ko, tumawa naman siya.

"Ako nga pala si KC. Let's start all over Lester." sabi nya.

Lumuhod ako sa harapan nya, "KC, mahal na mahal kita, will you be my girlfriend?"

nakatitig lang sya sakin.

"Huy" paggising ko saknya, lumuluha nanaman siya huuuy @.@

"Ako pa ba ang hihindi? Eh mahal din kita!! Oo na lester, Papayag na ako."

--

KC's POV.

Laughtrip talaga nung sinisigawan ko si Lester na, Huy sino hinahabol mo dyan.

Pero hindi siya nagdadalawang isip sumilip sa likod nya.

Pero ngayon andito na sya sa harapan ko at nakaluhod, "KC, mahal na mahal kita, Will you be my girlfriend?"

Agad umagos ang luha sa mukha ko, Oo, oo!!

"Ako pa ba ang hihindi? Eh mahal din kita! Oo na Lester, papayag na ako!!" sabi ko, at siguro.

Dito na magsisimula ang happy ever after namin.

Pero di rin natin alam, masyado pa kaming bata para sabihin yan.

Pero walang masamang sumubok.

Take the risk, forget the fall.

-

Mahal ko si Lester, at siya ang nagpatunay sakin na kaya palang magmove on ng two weeks. Sabi nga niya, hindi lang naman kasi nuon ako sinaktan ni Julian, dati pa. Kaya nung nawala siya, sanay na din ako.

Minahal ko siya in less than 2 weeks. At mamahalin ko siya more than that.

Aaminin ko, sa two weeks na iyon ay naguguluhan pa ako.

Pero mahalata mo man o hindi, ngayon sigurado na ako, na si Lester lang ang mamahalin ko.

Now and forever.

-end-

--

Anoooo? Maganda baaaa? :---) guys may bago ako :D hahahaha. 'Bumagsak ako' ung title :-) thankssies. 😂☺️ until next time guys. ^^ ~arispagasa