Το πρωί, ο Τζούντα με πήγε να δω τα ενεργά ηφαίστεια. Υπήρχαν πολύ τουρίστες γύρω από το κρατικό πάρκο. Ο Τζούντα δεν έχει καπνίσει ούτε ένα τσιγάρο όλη μέρα, και αναρωτιόμουν μήπως ήταν εξαιτίας του καπνού του ηφαιστείου ή κάτι τέτοιο. Εκείνος επίσης δεν έχει φορτίσει ούτε ανοίξει το κινητό του όλη την μέρα. Είναι ασυνήθιστα ήρεμος και συλλογισμένος. Εν τω μεταξύ, έχω ανησυχήσει. Νωρίτερα μου είπε ένα αστείο και μετά μου δάγκωσε τον λοβό του αυτιού μου.
Τώρα το απόγευμα, καθόμαστε στην βεράντα.
«Γιατί αποφάσισες να κάνεις όλο αυτόν τον δρόμο μέχρι την Χαβάη;» τον ρωτώ, χαζεύοντας την θέα της θάλασσας.
Ο Τζούντα απλώνεται στην αναπαυτική καρέκλα με το μαξιλαράκι. Ανακάθομαι, με σταυρωμένα πόδια στην δική μου.
Ανασηκώνει τους ώμους, «Χρειαζόμουν διακοπές.»
«Ακόμα προσπαθείς να ξεφύγεις από εκείνους τους κακούς τύπους;» τον ρωτώ.
«Όχι,» απαντά , «Δεν με ψάχνουν.»
Ίσως διακοπάρει. Αλλά έχει γίνει μάστερ στα ψέματα ,επίσης. Με αυτόν τον άνθρωπο έμαθα γρήγορα να καταλαβαίνω ποιες είναι οι προθέσεις κάποιου από αυτά που λέει.
«Πως το αντέχεις οικονομικά όλο αυτό;» ρωτώ περαιτέρω.
«Λεφτά,» απαντά εκείνος.
Γυρνώ προς το μέρος του, «Που τα βρήκες αυτά τα λεφτά;»
«Δουλειά.»
«Πως;»
«Γλυκούλα,» με σταματά, «Πιάσε μου μια μπύρα.»
«Και ποια είναι το Β;» λέω ξαπλώνοντας.
Τα γκρίζα του μάτια γυρίζουν να με κοιτάξουν.
«Μία κρύα.» λέει αντί αυτού.
Δεν σηκώνομαι από την καρέκλα μου. Ξέρω ότι δεν έπρεπε να το αναφέρω αυτό. Ειδικά, όταν έχει λίγη υπομονή για να αρχίσουμε καβγά.
«Είναι κάποια που βλέπεις;» ρωτώ, «Ή είναι κάποια--»
Ο Τζούντα σηκώνεται γρήγορα όρθιος . Πηγαίνω λίγο προς τα πίσω, παίρνοντας τις απαραίτητες προφυλάξεις.
«Για ποιον με πέρασες; Για τύπο που παίζω διπλό ταμπλό; » ρωτά σε ανταπόδοση.
Δεν γελάει. Με κοιτά με ένα ειλικρινές βλέμμα.
«Ό-Όχι, αλλά...» τραβιέμαι.
Ο Τζούντα συνοφρυώνεται μετά από αυτό. To μπέρδεμα που είχα από τότε που τον γνώρισα, τώρα προεξέχει από το κεφάλι μου.
«Εμ. Μπορείς να μου πεις ... ακριβώς τι εμείς...» αναστενάζω και ξανασκέφτομαι τι θέλω να πω. «Εσύ και εγώ;»
«Εσύ και εγώ τι;» ρωτά εκείνος.
Σουφρώνω τα χείλη μου, «Λοιπόν, με αποκαλείς φίλη σου. Αλλά είμαι κοπέλα σου;»
Με κοιτά σαν να του μιλώ σε άλλη γλώσσα.
«Ποια η διαφορά;» κουνά το κεφάλι του και σηκώνει τους ώμους.
Φυσώ και ξεφυσώ σαν ένα ηφαίστειο που είδαμε. Σηκώνομαι όρθια και βηματίζω στην βεράντα.
«Υπάρχει μεγάλη διαφορά!» υψώνω την φωνή μου, «Κορίτσι και αγόρι - σημαίνει αποκλειστική σχέση! Όπως δύο άνθρωποι.»
«Βλέπεις άλλο τύπο;» ρωτά, ευθέως.
Κατσουφιάζω, «Όχι!»
«Γιατί όλες αυτές οι ερωτήσεις, λοιπόν;» λέει χαμηλώνοντας τα φρύδια του.
«Δ-Δεν ξέρω! Απλά εσύ δεν δίνεις ποτέ ξεκάθαρες απαντήσεις.»
Σταματά και ξανασκέφτεται.
«Όμως, πάντα σε αποκαλώ δική μου; Πως γίνεται αυτό να μην είναι ξεκάθαρη απάντηση;»
Χτυπώ το πόδι μου στο έδαφος.
«Μπορείς να αποκαλείς οποιοδήποτε κορίτσι δικό σου! Αυτό δεν σημαίνει τίποτα,» του λέω
«Και δεν το κάνω,» λέει με σαφήνεια, «Αυτό σημαίνει κάτι;»
«Όχι. Δεν ξέρω. Ας επανέλθουμε στην πρώτη μου ερώτηση! Ποια είναι η Β;»
Κοιτάει προς τα έξω για μια στιγμή με έναν αναστεναγμό.
«Ταξιδιωτική πράκτορας,» απαντά
«Πως ξέρω ότι δεν λες ψέματα; Μία ταξιδιωτική πράκτορας θα έλεγε '' ταξιδιωτικό πρακτορείο μπλα ,μπλα ,μπλα , πως μπορώ να σας βοηθήσω ή κάτι τέτοιο. Όχι ένα απλό ''Παρακαλώ;''» εξηγώ εγώ.
«Τηλεφώνησες;» ο Τζούντα ρωτά.
Κουνώ γρήγορα το κεφάλι μου, χαστουκίζοντας με διανοητικά.
«Ό-όχι, εννοούσα υποθετικά.»
Εκείνος με κοιτάζει επίμονα.
«Αν δεν πας να μου φέρεις μια κρύα μπύρα-»
«Επίσης,» τον διακόπτω, αναστατωμένη από τον τσακωμό που εγώ δημιούργησα . «Σε μία αποκλειστική σχέση και οι δύο άνθρωποι έχουν ίσα δικαιώματα στο να επιλέγουν τι θέλουν να κάνουν.»
Μου δίνει ένα ντροπαλό, πονηρό χαμόγελο πριν μιλήσει.
«Πότε σε ανάγκασα να κάνεις κάτι... που δεν ήθελες πραγματικά;» λέει κάνοντας υπόδειξη.
«Εε,» λέω ανασαίνοντας.
«Χμ,» ο Τζούντα κοιτάει αλλού, δείχνοντας το χαμόγελό του στην θέα του ωκεανού μπροστά του, «Υποθέτω πως είμαι πολύ εύκολος για σένα.»
Το πρόσωπό μου κοκκινίζει περισσότερο. Προσπαθώ να ξεγράψω τα λόγια του από το μυαλό μου πριν να είναι πολύ αργά.
«Είσαι απλά ένα άτομο χωρίς αισθήματα,» σχολιάζω.
«Έχω αισθήματα, γλυκούλα» λέει σιγανά, ακόμα παρακολουθώντας μπροστά του. «Απλά , γουστάρω τις δύσκολες.»
Μουγκρίζω, «Εννοώ, να έχεις αισθήματα για κάποια.»
«Θα πάρω την μπύρα μόνος μου τότε.» Ο Τζούντα μετακινείται.
«Δεν σε καταλαβαίνω,» παραπονιέμαι, «Θέλω να ξέρω-»
Μένει ακίνητος.
«Είσαι η κοπέλα μου. Αυτό είναι όλο. Δική μου.»
Συνοφρυώνομαι και χτυπώ το στήθος του παιδιάστικα. Γιατί είναι τόσο κτητικός;
«Τ-Τι κι αν έλεγα πως εσύ ήσουν δικός μου,ε;» του πετάω.
Εκείνος σηκώνει το ένα του φρύδι προκλητικά, καθώς το χαμόγελό του μεγαλώνει.
«Τότε, καλύτερα να με φροντίζεις καλά.»
Κορίτσια σας ζητάμε συγνώμη που αργήσαμε τόσο πολύ να ανεβάσουμε! Μόλις πριν λίγες μέρες γυρίσαμε από διακοπές και δεν έχουμε άλλα κεφάλαια έτοιμα! Σας υποσχόμαστε όμως ότι θα ανεβάζουμε όσο πιο συχνά μπορούμε. Ελπίζουμε να σας άρεσε το κεφάλαιο.. <3 Φιλιά πολλά!! :*
Με αγάπη Δήμητρα & Μαίρη
ESTÁS LEYENDO
Bad Boy Judah (greek translation)
Novela Juvenil''Θα παίξω μαζί σου σαν να είσαι παιχνίδι. Θα διασκεδάσω μαζί σου σαν να είσαι βιολί . 'Επειτα θα σε σπάσω σαν κλαδί. Και εσύ θα το λατρέψεις μέχρι το τέλος.'' Αυτά ήταν τα ακριβή του λόγια. Written by: Ximone Mareigh Translated by: Dimitra Kout...
