Σαράντα τέσσερα| Συγνώμη

4.9K 547 92
                                    




Ο Θεέ μου . Γιατί;

Ο Θεός δεν απαντάει.

Ο Τζούντα μπαίνει μέσα αργά ,παρατηρώντας με προσεκτικά. Η νοσοκόμα δεν το βουλώνει ποτέ. Ο Θεέ μου.

Το στόμα του ανοίγει για να μιλήσει, αλλά γρήγορα αποστρέφω το βλέμμα μου ,ελπίζοντας ότι έχω παραισθήσεις. Η νοσοκόμα με κοιτάει και σταματάει. Πρέπει να φαίνομαι τρομοκρατημένη.

«Μήπως ήθελες να είναι μυστικό;» η νοσοκόμα γελάει απολογητικά «Χίλια συγνώμη».

Προσπαθώ να ανακαθίσω , εκπνέοντας την ανάσα μου.

«Δεν πειράζει-Δεν πειράζει....εμ» γνέφω.

Η νοσοκόμα φλυαρεί για το ότι χρειάζεται να τρώω περισσότερο ή κάτι τέτοιο. Στρώνω τη μπλούζα μου και κουμπώνω τη ζακέτα μου. Θα χρειαστώ μια μεγαλύτερη. Γυρίζω και αφήνω τα κοκαλιάρικα πόδια μου να κρέμονται από το κρεβάτι .

«Θα πάω να φέρω τις φωτοτυπίες.» είναι τα τελευταία λογία που λέει πριν φύγει από το δωμάτιο .Φυσικά, με αφήνει στα χέρια του Τζούντα...

Τα μάτια του μένουν επάνω μου. Το στόμα του είναι ελαφρώς ανοιχτό, έτοιμο να πει κάτι δυνατά .

«Μην με κοιτάζεις έτσι. Το ξέρεις ότι έπρεπε να πω ψέματα για το
ζελεδάκι.» λέω σε μια απελπισμένη βιασύνη πανικού.

Το φρύδι του σηκώνεται ερωτηματικά.

«Ζελεδάκι;»

Χαστουκίζω το πρόσωπο μου και αναστενάζω. Νιώθω ηλιθία. Θέλω να φύγω.

«Απλά δεν θα έπρεπε να είσαι εδώ...»

«Ανησύχησα. Η φίλη σου μου είπε ότι κάτι κακό σου συνέβη»
κοιτάει την πόρτα από όπου ήρθε .

Τον κοιτάω και κατεβάζω το χέρι μου. Νιώθω το πρόσωπό να πρήζεται.

«Τζούντα....»

«Μπορούμε να μιλήσουμε;»

Διστάζω κοιτάζοντας αλλού ,«Ο-όχι.»

Διπλώνω τα χέρια μου στο στήθος μου .

«Εντάξει .Τότε θα μιλήσω μόνο εγώ» λέει.

Συνοφρυώνομαι και περιμένω να δω τι θα πάει στραβά . Επικρατεί ησυχία για λίγο . Ακούω την αναπνοή του.

«Συγνώμη» λέει ο Τζούντα.

Τα μάτια μου ανοίγουν μόνα τους και βρίσκομαι και πάλι αντιμέτωπη με τον άντρα που με κάνει να πονώ και να αγαπώ ταυτόχρονα.

Bad Boy Judah (greek translation)Donde viven las historias. Descúbrelo ahora