(POPRAWKA)I Don't Remember You. You're My Mission.✔T.S.(Tom III)

15

Vivienne

Obudziłam się rano. Przez chwilę nie wiedziałam, co tak właściwie się dzieje. Podniosłam głowę. Tony stał przy oknie, w ramionach trzymał dziecko. Uśmiechnęłam się.

- Wiesz, braciszek przyjedzie Cię odwiedzić, całkiem niedługo. Zabierzemy Cię z mamusią do domu. Na początku będziesz spał u nas, ale potem będziesz miał swój własny pokój. Razem z Derekiem - szeptał.- Wiesz jak długo czekałem, żebyś się urodził? Tak cholernie długo, przez chwilę myślałem, że się nie uda... ale jesteś. Jesteś z nami i nie pozwolę, by ktokolwiek Cię skrzywdził. Nigdy.

- Hej - szepnęłam pochodząc do niego. Objęłam go w pasie.

- Cześć - uśmiechnął się.- Jak się czujesz?

- Trochę obolała - powiedziałam.- Jak tam Jack?

- Spał całą noc - powiedział.- Viv on jest na prawdę cudowny. Wiem, że pewnie każdy ojciec mówi tak o synu, ale nadal nie wierzę...

- Jest podobny do Ciebie - uśmiechnęłam się.- Ma czarne włosy.

- I granatowe oczy. Na prawdę granatowe. Jak pomieszane moje i błękit Twoich - uśmiechnął się.

- W końcu jest w nim cząstka mnie i Ciebie - powiedziałam.

- Tak bardzo Cię kocham Viv - szepnął.

- Ja Ciebie też. Niewyobrażalnie mocno - szepnęłam.

***

Leżałam ubrana na łóżku. Jack leżał w łóżeczku, ubrany w mały, szary dresik. Tony siedział w fotelu obok łóżka i opierał się brodą o brzeg szpitalnego łóżeczka. Jack spał spokojnie. Był już po drugim karmieniu. Czekaliśmy właśnie na James'a, który przyjedzie z Kevą, Derekiem i Michaelem. I przywiezie też nosidełko. Dostaliśmy wypis i będziemy mogli wrócić do domu. W pewnym momencie Jack obudził się. Zaczął cicho płakać. Tony wstał, wyciągnął go delikatnie z łóżeczka i położył na mojej piersi. Przytuliłam go do siebie i pocałowałam w czoło. Chwilę jeszcze szlochał, ale po chwili przestał. Leżał patrząc w bok, na Tony'ego. Oddychał spokojnie.

Dało się słyszeć delikatne pukanie do drzwi. Tony uchylił je a moim oczom ukazał się Rhodey z Derekiem na rękach a za nimi Keva i Michael.

- Cześć - uśmiechnęłam się do nich.- No chodźcie.

W ciszy okrążyli łóżko. Derek wczołgał się na łóżko, usiadł obok mnie i zaczął gładzić Jack'a po pleckach.

- Jest na prawdę cudowny - uśmiechnęła się Keva.- I podobny do Was.

- Chcesz potrzymać?- zapytałam.

- A mogę?- jej oczy nagle zaświeciły się.

- Jasne - uśmiechnęłam się.

Keva usiadła na łóżku i podałam jej Jack'a. Ostrożnie trzymała Jack'a na ramieniu. Derek przysunął się do niej i położył głowę na jej ramieniu. Jakby cały czas chciał obserwować Jack'a. Wszystkich nas to chyba zdziwiło. Czuł jakąś wieź z nim, mimo, że jego nie urodziłam?

- Jest na prawdę cudowny - szepnęła.- Michael, musimy takiego mieć.

- Może najpierw ślub, co? - uśmiechnął się, siadając na krześle pod drzwiami.

- No dobrze - uśmiechnęła się, gładząc Jack'a po policzku.

- Keva, chcę, żebyś była chrzestną Jack'a - wypaliłam nagle.

- Zgadzam się - pokiwała głową. Jack otworzył oczy i spojrzał na nią.- Cześć mały - szepnęła.

Spojrzałam na Tony'ego. Uśmiechał się jak nigdy. Zniknął ten Tony, ciągle zmartwiony. Wrócił ten, którego widziałam na starych zdjęciach. Ten, który nie martwił się niczym.