"หงุดหงิด"
มาร์ค แมคเคนน่านั่งน่ามุ้ย ซึ่งเค้าก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าจะต้องหงุดหงิดอะไรกับการที่แค่เห็นเจ้าเด็กนั้นลงคลิปวีดิโอสั้น ๆ ที่ตัวเองกำลังวิดพื้น เออ..แล้วต้องถอดเสื้อ และมันก็ทำให้เค้าหงุดหงิดมาตั้งแต่เช้าจนถึงตอนนี้
..ทำไมต้องถอดด้วย..
อย่าเข้าใจผิดเค้าไม่ได้หวงหรืออะไร แต่แค่ไม่ชอบใจ..ถอดแล้วสาวๆ ก็กรี๊ดกร๊าด คนตัวเล็กเบ้หน้า
ใช่ ! ต้องใช่แน่ ๆ ที่เค้าหงุดหงิดก็เพราะหมั่นไส้ที่เฟอร์เดียได้ความสนใจจากสาว ๆ ไปหมดเลย ก็เจ้าเด็กนั้นมีทั้งกล้ามแน่นที่อก หน้าท้องลอนสวย แขนแกร่งที่มีกล้ามนิดน่ามอง น่ากัด.. เอ๊ยไม่ใช่สิ!
"โอ๊ยยย ไม่รู้เว้ย" คนขี้หงุดหงิดที่หงุดหงิดได้แม้กระทั่งความคิดตัวเอง
คนตัวเล็กทึ้งหัวก่อนเดินลงไปหาอะไรกินในครัวเพื่อให้อารมณ์ดี อย่างน้อยกาแฟหวาน ๆ สักแก้วคงช่วยให้เค้ารู้สึกดีขึ้น แต่ในหัวเค้าก็ยังคงฉายภาพในคลิปที่ตื่นมาดูแต่เช้าซ้ำไปซ้ำมา
"ออกไปจากหัวฉันนะ เฟอร์เดีย วอช-พีโล"
เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์เฉพาะสำหรับบางคนดังขึ้น คนตัวเล็กกรอกตา และกดรับสาย
"ว่าไง"
"ดูทำเสียงสิ"
คนตัวเล็กแยกเขี้ยวใส่โทรศัพท์และปรับน้ำเสียงใหม่ที่คิดว่าราบเรียบที่สุด
"โทรมามีอะไร?"
เสียงนุ่มหัวเราะมาตามสาย เรียกความร้อนมาที่แก้มใสของคนฟัง
YOU ARE READING
Sing street fanfiction
Fanfictionขอบคุณที่แวะเวียนเข้ามาอ่านฟิคของเรานะคะ.. ขอให้มีความสุขกับการอ่านน๊าา :)
