Sing street fanfiction

Friend Forever

...เราเป็นได้ทุกอย่างขอให้อยู่ใกล้ ๆ คนที่เรารัก..

คนที่ยืนยันคำพูดนี้ได้ดีสุดเป็นใครไม่ได้เลยนอกจากผู้ชายผิวขาวซีดร่างกำยำอุดมไปด้วยกล้ามสวยน่ามอง เอียน เคนนี่ เจ้าของร้านกาแฟเล็ก ๆ แถบชานเมืองดับลิน ร้านกาแฟของเค้าหลบซ่อนอยู่ในสวนสวยห่างไกลความวุ่นวายของเมืองใหญ่ แต่มันก็ไม่ถึงขนาดลึกลับจนหาทาเข้ามายากเพราะรอบ ๆ ร้านเค้าก็ยังมีตึกสูงล้อมรอบอยู่แต่นั้นก็เหมือนทำให้ร้านของเค้าเป็นโอเอซิสย่อม ๆ ของหนุ่มสาวพนักงานบริษัทรอบแถวนี้ บรรยากาศที่ร่มรื่นดึงดูลูกค้าที่ต้องการพักสายตาจากหน้าจอคอมได้ดีพอสมควร จิบกาแฟแล้วมองสีเขียวของต้นไม้ก็ทำให้สดชื่นได้ไม่ยาก

เจ้าของร้านที่พ่วงตำแหน่งบาริสต้ายืนเช็ดแก้วอยู่หลังเคาท์เตอร์ช่วงเวลานี้ของวันร้านเค้าค่อนข้างเงียบมีเพียงลูกค้าไม่กี่โต๊ะเท่านั้น เค้าสอดส่ายสายตาสำรวจไปรอบ ๆ ร้าน บางคนกำลังละเลียดกาแฟที่เค้าทำด้วยสีหน้าพึงพอใจ บางคนกำลังถ่ายรูปกับลวดลายบนฟองนมที่เค้าบรรจงทำ บางคนตัวกำลังหน้าดำคร่ำเครียดกับงานที่หอบหิ้วมาด้วย เอียนยิ้มเค้าชอบความหลากหลายของอารมณ์ที่เกิดในทุก ๆ วัน

ร่างหนาเหลือบมองนาฬิกาแล้วยิ้มกับตัวเอง ตอนนี้อาจจะเงียบสำหรับเค้าแต่อีก 10 นาทีบรรยากาศในร้านจะเปลี่ยนไปเพราะการมาถึงของใครบางคน เอียนลงมือทำเครื่องดื่มที่ใครคนนั้นดื่มเป็นประจำอย่างประณีตและบรรจง คาราเมลมัคคิอาโต้ แก้วพิเศษสำหรับคนพิเศษ เสียงกรุ้งกริ๊งจากกระดิ่งหน้าร้านดังขึ้นเค้าเงยหน้ามองและยิ้มโดยไม่ต้องคิด ร่างเล็กของคนที่เค้ารอกำลังเดินเข้ามา ใบหน้าน่ารักระบายยิ้มบาง ๆ ส่งตอบกลับมาทำเอาใจกระตุกและก็เหมือนในร้านสว่างขึ้นอีกนิด

..มาร์ค แมคเคนน่า ผู้มีพลังวิเศษ..

ร่างเล็กเดินมานั่งลงต่อหน้าเค้าที่อีกฝั่งของเคาท์เตอร์ เท้าแขนเกยคางและมองเค้าด้วยแววตาเบื่อ ๆ ปากจิ้มลิ้มคว่ำลงเล็กน้อย เอียนลอบยิ้มสงสัยมีคนทำให้ไม่สบอารมณ์ เค้ายื่นเครื่องดื่มที่เพิ่งทำเสร็จไปตรงหน้าหวังให้ความหวานกลมกล่อมของกาแฟทำให้อารมณ์ของอีกคนดีขึ้นหน่อย อย่างน้อยก็ยิ้มบาง ๆ ให้เค้าแบบตอนเข้ามา คนตัวเล็กกล่าวขอบคุณเบา ๆ และยกกาแฟขึ้นจิบ