Chapter 7

200 12 0
                                    

'Veeg je tranen af en we gaan weer naar binnen.' Zei Lilia. Ze pakte een zakdoek waarmee ik mijn tranen en mijn uitgelopen make-up mee kon afvegen. Ze gaf me de mascara aan en glimlachte. Ik glimlachte terug. 'Zo zie ik je veel liever, Lena.' Zei ze. Ik was klaar met mijn make-up, schonk mezelf een glimlach in de spiegel en liep Lilia achterna naar buiten. Ik ging weer tussen Lilia en Kevin zitten. De hele familie was stil. Het was Barbara (mijn ex-verpleegster) die de stilte verbrak. 'Het spijt me Lena het was niet de bedoeling om... 'Geeft niet.' Onderbrak ik haar. De familie begon weer te praten en de hele avond verliep weer normaal.

'Bedankt om me thuis af te zetten, ik bezorg je de jurk nog wel Lilia!' Ik stapte uit en sloeg het portier achter me dicht. Het was elf uur mijn moeder zal nog wel op zijn. 'Ding.dong..' Mijn moeder deed open. Ik liep naar binnen. En zag ik dat nu goed? Mijn vader zat in onze zetel. Zodra hij mij zag stond hij op. 'Lena we moeten praten, het is belangrijk.' Zei hij. Ik zuchtte hier kwam ik toch niet onderuit. Ik zette me in de zetel. Hij begon te vertellen. 'Dus, ik heb eens op het internet gesurft en er is een dokter in New York die een speciale behandeling heeft voor kankerpatiënten. Ons vliegtuig vertrekt morgen ik betaal alles dat is het minste wat ik voor je kan doen na al die jaren.' Zei hij. Volgens mij stond ik hem met open mond aan te staren. 'Oh ja en je mag 1 iemand nog meenemen.' Zei hij. Emmely, haar zou ik meenemen. 'Ik..ik weet niet wat ik moet zeggen pap.' Volgens mij was het de eerste keer dat ik hem pap noemde. 'Ik doe het.' Dit was mijn enige redding. Ik ging naast hem in de zetel zitten. En gaf hem een knuffel. 'Bedankt pap.'zei ik. Ik stond op en liep naar mijn kamer. Ik belde Emmely. 'Hallo met Emmely.' Hoorde ik aan de andere kant van de lijn. 'Hey Em, Lena hier!' Zei ik. 'Leen! Wat is er?' Vroeg ze. 'Wel, mijn vader heeft een dokter geregeld die me kan genezen.' Zei ik. Ik hoorde een gil aan de andere kant van de lijn. 'DAT IS GEWELDIG LEEN!' Riep ze. 'Maar mijn vraag was dus als jij zou willen meekomen naar New York we vertrekken morgen al?'vroeg ik.

'Ohh, in New York? Uhm ik zal eens met mijn ouders praten, bel je zo terug. Ze zal wel niet mogen van haar ouders het was tenslotte school overmorgen. Ik plofte neer op mijn bed. 5minuten later ging mijn iphone af. Ik nam op...

Cancer.Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu