Cancer.

Chapter 24

Hij streelde met zijn handen over mijn rug en gaf me kusjes op mijn voorhoofd. We zeiden geen woord. Ik vergat even alles om me heen alle problemen, het was nu alleen ik en Kevin. Hij veegde mijn tranen af met zijn duim en glimlachte gebroken naar me. Hij zag er ook zoveel van af dat ik kanker had, ik had het niet zover moeten laten komen. Maar ik was al te laat ik had hem pijn gedaan, ik had alleen maar aan mijn eigen gedacht terwijl heel mijn familie er onder leed. Maar wat kon ik dan doen? Ik had nog een maand en dit is mijn leven toch? Kevin zag blijkbaar dat ik aan het nadenken was hierover en begon me te kietelen. Ik schreeuwde het uit en we rolden over de grond. We eindigden ons 'gevechtje' met een lange kus. We bleven nog even in elkaars armen op de grond liggen totdat Kevin zei : 'Morgen ben je voor 1 dag alleen van mij Lena ik heb al vanalles geregeld. Doe gemakkelijke kleren aan en best ook gemakkelijke schoenen. Om 8u 's morgens vertrekken we oke?' Ik knikte. Hij had zijn best gedaan voor mij om de laatste dagen van mijn leven nog prettig te maken. Wat was hij toch een schatje. 'Gaan we naar bed?' Vroeg Kevin. Ik knikte alweer en volgde hem naar mijn kamer. Er stonden allemaal kaarsjes aan en de kamer was redelijk donker. Je weet wel zoals in de films. Op het bed lagen witte rozenblaadjes verspreid. 'Oh, Kevin.' Bracht ik uit. Er verscheen een big smile op zijn gezicht. We gingen in bed liggen en knuffelden en kusten wat. Waarna we in slaap vielen in elkaars armen. Ik voelde een kus op mijn wang en hoorde de vogels al fluiten. Ik opende mijn ogen en keek recht in die van Kevin. 'We moeten ons klaar maken.' Zei hij. En hij stapte uit het bed en begon met zich aan te kleden. Ik zocht wat gemakkelijke kleren uit de kast. Een jeans shortje en een bordeaux topje met een zwart jasje. Ik trok mijn wandelschoenen uit de kast en deed ze alvast aan. Ik wandelde naar de badkamer en deed mijn (nep)haar in een paardenstaart en poestste mijn tanden. 'Klaar?' Vroeg Kevin die in de deuropening naar mij stond te kijken. Ik knikte en liep met hem mee naar onder. Er stond een prachtige witte auto met een chauffeur er voor in een zwart pak die een bos rozen vast had. Volgens mij stond ik met open mond te kijken want Kevin grinnikte. Ik keek hem ondeugend aan. Ik pakte de rozen aan en ging naast Kevin in de auto zitten. Na een halfuur rijden kwamen we aan bij een groot groen veld. En midden op dat veld stond een...