Chapter 39

165 5 0
                                    

'Oh Lena ik dacht dat je do..' Haar gezicht betrok. Ze dacht dat ik dood was. 'Kom Lena ik leg je in je bed.' Verbrak Kevin de ongemakkelijke situatie. Ik knikte zachtjes. Kevin tilde me op en bracht me naar mijn kamer. 'Kevin..' Zei ik toen ik eindelijk in mijn bed lag. 'Bedankt voor alles.' Zei ik met een gebroken stem. 'Alles voor jou Lena.' Zei hij en hij liep mijn kamer uit. Ik draaide me voorzichtig op mijn rug. Ik keek naar het witte plafond. Ik miste mama en haar dikke knuffels haar parfumgeur die overal in het huis hing. Morgen zou ze naar hier komen om de laatste dagen met mij door te brengen. De laatste dagen. Misschien had ik nog een week misschien nog maar 2 dagen. Wie kan het zeggen? Ik wou dat het aftellen was naar kerstmis of mijn verjaardag maar niet naar mijn doo.. Mijn kamerdeur ging open. Emmely kwam mijn kamer binnengelopen. Een glimlach vormde zich op mijn gezicht. Ze kwam naast me op het bed zitten en klemde mijn hand tussen die van haar. 'Oh Lena..' Zei ze snikkend. 'Je moet me 1 ding beloven.' Zei ze zachtjes. Ik keek haar vragend aan. 'Dat je Michael Jackson de groeten doet daarboven.' Zei ze met een kleine glimlach op haar gezicht. Ons gesnik veranderde nu in een zwak gelach. 'Beloofd.' Zei ik. Emmely kroop naast me in bed en in elkaars armen vielen we in slaap.

Cancer.Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu