Chapter 47

159 6 0
                                    

Ik sta ik een zwarte gang, of een tunnel ik heb geen idee. Alles is donker, alles. Ik hoor de stemmen van mijn ouders,Kevin, Ilana en Emmely achter me schreeuwen maar iets in me zegt me niet om te draaien. Aan het einde van een tunnel is een licht. Het enige lichtpunt in deze donkere gang. Het is mooi, zonder twijfel het mooiste wat ik ooit heb gezien. Ik loop rustig dichterbij en kijk alleen maar naar het licht. Het komt steeds dichterbij. Ik word er naartoe getrokken als een magneet. Nog een meter schat ik. Ik blijf staan, wat is dit? Ik draai me om. Achter me is nog altijd de grote zwarte gang. De stemmen van Kevin en de rest hoor ik niet meer. Ze zijn weg, hebben me hier alleen gelaten. Ik draai me terug om naar het licht en doe nog 1 stap voor uit. Ik sta er nu vlak voor. Ik

Adem diep in en loop dan het licht in.

Cancer.Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu