Chapter 54

152 6 0
                                    

Pov. Emmely

Rustig stapte ik uit het vliegtuig de zonnestralen tegemoet. Kevin kwam lans me lopen. 'He.' Zei hij rustig. 'Lekker weertje he?' Zei ik. Hij knikte. 'Willen jullie een koffie?' Vroeg Lena's vader. 'Ja starbucks!' Zei Ilana enthousiast. Ik grinnikte. De zon deed ons goed weer een beetje vreugde.

'Het afscheid van zo een mooi meisje doet ons pijn.' Zei de pastoor. Blablabla alsof hij haar kende! Rustig kijk ik naar de witte kist die vooraan in de kerk staat met bovenop een foto van Lena die ik nog van haar getrokken heb. Ik kijk langs me naar kevin die zo hard in de stoel knijpt dat zijn handen haast wit zien. Voorzichtig leg ik mijn hand op de zijne en geef hem een bemoedigend knikje. Langzaam laat hij de stoel los en begint dan maar aan zijn jasje te prullen. Lena is nu een week dood en ik heb het gevoel dat het Kevin vanbinnen opvreet. Mij doet het ook vreselijke pijn maar als je mij en hem vergelijkt? De jongens van One Direction kwamen naar de voorkant van de kerk gelopen. 'Omg dat is wan diwrectwion!' Zei een ik denk 10 jaar meisje in heeel gebrekkig Engels. Ze zongen story of my life. Lena's lievelingsnummer. Dat deze jongens dit voor haar wilden doen was echt... Geweldig! Als ze nu hier was... Ja technisch gezien is ze heer ook wel but you know what I meen. Een traan rolde over mijn wangen. Dit nummer hebben we nog samen luidkeels gezongen in mijn kamer.

Cancer.Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu