Ik gooide wat water in mijn gezicht. Een traan liep over mijn wang. Ik zie er slecht uit. Ziek, heel ziek. De wonde op mijn hoofd van de operatie is nu heel duidelijk zichtbaar. Mijn hand glijd over de lelijke wonde die ruw aanvoelt. 'Stomme kanker.' Zei ik tegen mezelf. Ik voelde me verloren, er was niks wat ik nog kon doen, niks. Alleen wachten op mijn dood. Ik voel me al dagen slecht. En ik weet dat het niet meer lang zal duren. 'Lena?' Hoorde ik de warme stem van Emmely achter me zeggen. 'Hey Em.' Zei ik. Ze keek naar mijn betraande ogen. Ze kwam rustig naar me toe gelopen en gaf me een dikke knuffel. Ik voelde Emmely's tranen op mijn blote schouder vallen. 'Het is oke Em.' Zei ik. Maar dat is het niet, helemaal niet.
JE LEEST
Cancer.
RandomLena is een doodgewoon meisje. Haar vader heeft haar moeder verlaten en leeft nu een rijk leventje met zijn nieuwe vrouw in New York. Lena moet naar een nieuwe school waar ze tot het nieuwe lid van het populaire groepje wordt verkozen. Ze wordt ver...
