Chapter 50

157 6 0
                                    

Pov. Kevin

Dood. Lena is dood. Weg. Lena is weg, voorgoed. Een traan rolde over mijn wangen. De leegte in mijn hart was pijnlijk en de schreeuwende Emmely maakte het niet echt beter. Mijn hoofd voelt als een baksteen en mijn lichaam trilt. Rustig sta ik op van de plastieke ziekenhuisstoel. Ik stap over Emmely die nu op de grond aan het slapen is en ga naar buiten. Ik zet me neer op het bankje voor het ziekenhuis en adem een paar keer diep in en uit. Ik pak mijn gsm en zoek het nummer van mijn moeder tussen mijn contacten. 'Kevin?' Hoor ik mijn moeder ongerust zeggen als ze opneemt. 'Hey mam.' Zeg ik beverig. Ik hoor een zucht aan de andere kant van de lijn. 'Lena..' Breng ik er met moeite uit. 'Shht jongen het komt allemaal weer goed. 'Dankje mam ik moet hangen.' Zeg ik en leg af. Ik trek mijn knieën naar me toe en leg mijn hoofd erop. Lena...

Cancer.Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu