Chapter 30

148 6 0
                                    

'Lena? Alles oké?' Hoorde ik achter me. Ik draaide me weg van het raam en zag dat Kevin me bezorgd aan keek. In zijn handen had hij een plateau met de broodjes en drinken. 'Ja alles is oké.' Zei ik afwezig. We begonnen in stilte te eten. Mijn hoofd sloeg op hol van heel dit gedoe. 'Kevin?' Zei ik opeens. Hij keek me verward aan. 'Ja?' Antwoordde hij. 'Beloof je me dat je na mijn doo..' Ik stopte even met praten. Mijn dood, het klonk zo creepy. 'Beloof me dat als ik er niet meer ben je gelukkig zult worden met iemand anders.' Maakte ik mijn zin af. Ik zag dat hij niet wist wat te zeggen. Hij keek naar zijn handen die met zijn servet speelden. Toen keek hij me recht in de ogen aan. 'Ja dat zal ik doen, maar jij zult altijd de grootste plaats in mijn hart hebben.' Zei hij vastberaden. De tranen stroomden over mijn wangen. Ik vond het vreselijk dat ik hem moest achterlaten. Zijn lieve glimlach, zijn lieve woorden, zijn... Alles.

Cancer.Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu