'Hey jij daar.' Ik draaide me om. Daar stond een meisje ik denk 1 jaar ouder dan mij. 'Harry knipoogde niet naar jou dat deed hij naar mij.' Zei ze. Ze liep naar me toe en ze ging recht voor me staan. Ze was zowat een halve kop groter dan mij. Ik draaide met mijn ogen. 'Wat jij wilt.' Zei ik en ik wou weglopen. Ze greep me bij mijn haren. 'Laat los.' Gilde ik. Dit mocht niet gebeuren ze mochten niet weten dat ik een pruik droeg. Dan zou iedereen weten dat ik kanker heb. Het meisje trok keihard aan mijn pruik. En ja hoor, floep ze had hem ik mijn hand. Ze gilde keihard. En keek toen verontwaardigd van haar hand met mijn pruik in naar mijn kale hoofd ( want mijn haren waren bij de operatie weer uitgevallen.). Het leek alsof de hele zaal naar me keek. Ik voelde mijn wangen rood worden. Ik keek naar Emmely en Ilana die er uitzagen alsof ze elk moment in huilen konden uitbarsten. 'Ik..ik..' Stamelde ik. Nu ja wat moest ik dan zeggen? Het spijt me moest van haar kant komen hoor! Ik deed niet de moeite om mijn pruik uit haar handen te trekken en liep naar de wc. Ik negeerde de vrouwen die aan de kassa van de toiletten stonden en liep de rij die aan het aanschuiven was. Het kon me allemaal niks meer schelen. 1 dag wil ik er eens niet aan herinnerd worden gewoon 1DAG. Maar nee dat is al te veel gevraagd. Ik sloeg de toiletdeur keihard achter me dicht. En ging op de wc-bril zitten. Toen kon ik het niet langer aan, ik barste in huilen uit.
JE LEEST
Cancer.
RandomLena is een doodgewoon meisje. Haar vader heeft haar moeder verlaten en leeft nu een rijk leventje met zijn nieuwe vrouw in New York. Lena moet naar een nieuwe school waar ze tot het nieuwe lid van het populaire groepje wordt verkozen. Ze wordt ver...
