The Good Bitch

Chapter 10

10: His Feelings

“Clark, I’m sorry. I’m sorry. I’m sorry.”

He walks closer to me and holds both of my cheeks. “It’s not your fault, okay? Don’t apologize.” He paused, giving me a sad smile. “Let’s get in the car.” I nodded and do what he said.

We are both dripping wet now. Napansin kong may inaabot siyang brown jacket. “Use that first.”

I politely accepted it. He starts to rev the car and then drives back to town. An awkward silence takes over. And, I am the one to break that.

“Clark?” He hummed his response. “Why—Wh-Why don’t you just find someone better for you?”

He stops the car because of my ridiculous question. I myself know that my question is ridiculous. Unreasonable indeed. He looks at me like he can’t believe what I’m actually saying.

“Leah, there is no one better than you.  Alam mo, ang daming dahilan para hindi na kita mahalin, pero may isang dahilan kung bakit hindi ko magawa ‘yun. Mahal talaga kita, ‘yun lang ‘yon.”

A tear unconciously escapes my eye. Followed by another, and another. “Na-g-guilty kasi ako Clark eh. Sobrang sakit na ang naibigay ko sayo. And yet, you still love me. Clark, it’s already eight years, siguro dapat mo na din akong palitan diyan sa puso mo and move on. Ayoko na din kasing saktan ka pa.”

“Leah, hindi sapat ang isa, dalawa o walong taon para makalimutan mo ang isang taong karapat-dapat naman talagang manatili sa puso, isipan at sa buhay mo. Minsan kailangan mo lang talagang maghintay. Kaya umaasa pa din ako, Leah. Kasi alam kong kung para naman talaga tayo sa isa’t isa, tayo pa din kahit anong mangyari.”

“Clark, sinasaktan mo lang ang sarili mo.”

“Mas maganda nang ako ang masaktan, Leah. Kesa ikaw.”

“C-Clark...”

Hinawakan niya ang magkabila kong pisngi at saka pinunasan.

“Let’s go. Ihahatid na kita.”

I nodded. Nagsimula na ulit siyang magmaneho nang may tumawag sa cellphone ko. Kinuha ko ito sa bulsa ko. Si Marcus pala ang tumatawag. Nagdalawang-isip pa ako kung sasagutin ko ba o hindi.

“Won’t you answer him?”

Napatingin ako kay Clark nang magsalita siya.

“Would you like me to answer him?” I questioned back.

“Hmmm—” He glanced at me. “Probably.”

I look back at my phone first before answering it.

[Leah?]

“Yeah, it’s me Marcus.—I’m sorry for leaving you earlier.”

[It’s okay. But, I need your help.]

“Help? What kind of help?”

[I’ll just explain it to you here. Please go to the address I will send you.]

He already hanged up before I could even answer him. And seconds later, I received a message containing the address. I showed it to Clark.

“I know the way there.” he said.

He starts to drive to the opposite direction. Until we’re by a well-built house.

“Leah, I trust your decisions. Please be careful.”

I nodded before getting out of the car. Hinintay ko muna siyang makaalis bago ako umapak sa pavement. Kakatok na dapat ako nang may magtakip sa bunganga at ilong ko.
Agad akong nahilo and my sight became blurry and cloudy. Isang pamilyar na boses ang narinig ko bago ako tuluyang mawalan ng malay.

Clark’s Point of View

Did I do the wrong thing or the right thing?

Dati ko nang kilala si Marcus. Siya ang nag-spy dati sa amin para sa Vespers. Kaya may kutob ako na mapapasama si Leah kapag kasama niya si Marcus. At sana, huwag magkatotoo ang kutob ko.

Pero mukha namang masaya si Leah kasama siya. Pinagtatanggol pa nga niya si Marcus eh.

Kaya, tama ba o mali ang ginawa ko? Ako na ba mismo ang naghatid sa kanya sa kapahamakan? O ako ang naghatid sa kanyang kasiyahang mula sa ibang lalaki?

Kung mapapahamak nga siya, gagawin ko ang lahat para mailigtas siya. Hindi ko kakayanin kung mapahamak ang mahal ko dahil sa akin. Kahit ako ang mapahamak, okey lang sa akin basta mailigtas siya. Kahit ikamatay ko man, kung para naman kay Leah, ang babaeng pinakaminahal ko, ayos lang. Pero, kung hindi man ako palarin at hindi ko siya mailigtas, hindi ko alam kung anong magagawa ko sa sarili ko. Hindi ko mapapatawad ang aking sarili.

At kung kabaliktaran man ang mangyari—kung mahulog ang loob nila sa isa’t isa, wala akong magagawa kundi tanggapin na lang iyon. Kung kay Marcus sasaya si Leah, so be it. Gustuhin ko mang ipaglaban si Leah, wala rin lang sense. Ayokong ipagpilitan ang sarili ko sa kanya.

Author’s Note:

Short chapter lang po. Wala na kasi akong maisip na pwedeng idagdag dito. You know, writer’s block. Char! So, yeah. Thanks for reading. And see you on the next chapter. Byebee!