Yoo Mi's POV
Nawala agad ang konsentrasyon ko sa pag-gaya sa iminimwestra saakin ni Hanbin. I stood firm.
I heard Hanbin's little laugh, "Magaling ka?" Tanong niyang may panunukso sa kausap.
I saw how Jinhwan clenched his jaw before answering, "What are you two doing? I mean... It's your turn, Hanbin. Hinihintay ka nila."
Agad na kumabog ang puso ko sa sinabi niya. That would mean another awkward alone moment with him!
Kaya naman, agad akong sumunod kay Hanbin nang pumunta ito sa mga naglalaro. Pero bago pa ako makalayo ay hinigit ni Jinhwan ang kamay ko. KAMAY KO.
"Can we talk?" He immediately said.
My hands were shaking internally. Gusto kong yugyugin iyon para makawala sa malalambot niyang kamay pero hindi ko magawa.
"For what?" I tried facing him.
Natigil siya, tila nag-iisip ng isasagot.
Nang ilang sandali siyang walang maisagot ay umamba akong tumalikod muli para makapaglakad na pero hinigit niya ko muli. Mas malakas kaya muntik na kong tumama sa dibdib niya.
"This is awful." He whispered to my ears.
Kumirot ang puso ko. Gusto ko na yatang umuwi sa Seoul.
"I know." Sagot ko naman at tuluyan nang umalis. Pinakawalan niya naman ako.
Para akong mabubuwal habang naglalakad. Hindi ko naman siya naramdamang sumunod sa akin. Itinuon ko na lang ang atensyon sa laro.
I almost lost my senses there. Di bale, masasanay rin ako dito.
Sa huli ay nanalo ang team namin. Paano kasi, laro na nga, nilalaro pa nila Donghyuk at Yunhyeong. Pero tingin ko'y mananalo sila kung sineryoso nila iyon.
Para namang sineryoso namin yung amin noh?
Bumyahe na kami pabalik ng Seoul. The ride was peaceful. Nasa likod ko si Jinhwan, there's no chance on seeing him. Pwera sa side mirrors kung titignan mo. So obviously, I didn't look too much.
"So... Next week will be your solo debut?" Excited na tanong ni Bobby sa akin out of the blue.
"Oo."
"Waaah! Exoited na ko!" Aniya.
"Good luck, Yoo Mi." Sabi naman ni Hanbin.
Nginitian ko siya, "Baka di nanaman ako makatext sainyo niyan. Busy na eh. Kaya kaunting pasensya na lang tropa ah?" Sabi ko sabay halakhak ng bahagya.
"Oo naman. O kung gusto mo, kami na lang ang pupunta sa mga live stages mo para suporta na rin!" Sabi naman ni Bobby.
I chuckled, "Wala ba kayong gagawin? Seems like you're not so busy with your concert?" Pagtataka ko.
"Ah. Actually, busy din. Pero pauwi-uwi din naman kami dito sa SoKor. So, pagnatyempuhan na may live stage ka, asahan mo, pupunta kami." Sagot ni Hanbin.
Napangiti naman ako sa sinseridad ng tono niya.
"Thanks. I'm so lucky to have you guys. Nga pala, pag nagutom kayo, sabihin niyo lang. Mags-stop over tayo. Tulog ba sina Chanwoo dyan sa likod?"
"Oo. Tulo na nga laway oh." Humagikhik ni Bobby.
Kahit ako ay medyo naluluha na ang mata dahil sa sunod-sunod na paghikab. Pero kailangan kong magdrive kaya heto't keribells lang.
Napatawa din ako ng bahagya sa sinabi ni Bobby.
Hanggang sa makauwi na nga kami. And it was trending on Twitter! With 3 million tweets! Hindi ko na alam kung paano nalaman ng mga fans na ngayon ang uwi namin at pinatrend nila ang #KonYoomiBackInSeoul. Just... Just wow.
BINABASA MO ANG
Marrying My Bias: iKON's Kim Jinhwan
FanfictionTulad mo ba ko? Nangangarap ng pagkalayo? Na sa sobrang layo, eh umabot ng SoKor? Paano kung ang pangarap ngang iyan ay totoo ngang maabot mo? Basahin ang istorya ng babaeng ito na sobra-sobra pa ang naabot! Maka-relate at mangarap kasama niya sa Ma...