Memories: Because He Loves Me [ʀәѵɪѕɪɴɢ: ϝɪɴ ♕ ɢ]

≈ Chaptie1

Guiella's POV

Umuulan ngayon, at heto ako, umiiyak, basang-basa, at tanging nasa silong lang ng isang butas-butas na bubong ng isang sari-sari store naghihintay.

At bakit ako umiiyak?

Bakit ganito? Ang sakit-- sobrang sakit.

  

10 years and mag 2 moths na ang nakalipas, pero bakit masakit pa 'rin?

Mixed emitions....

T_____T

Halo na halo na masyado ang mga nararamdaman ko. Makakaya ko pa kaya 'to? 

Ang sakit-sakit kasi. Bakit kaylangan sa bawat maling magagawa ko, hinahalungkat nila ang mga nangyari sa nakaraan?

Sila kaya ang mag-mahal? Ang iwan? Umasa ng matagal? At lalo na ang maubusan ng maidadahilan sa puso mo para maturuan lang ito na lumimot, 'wag masaktan, at paghilumin ang mga sugat nitong sobrang lalim nang nakatanim.

Ang utak ko, malapit na 'rin mag-retired.

Salamat nalang kay best friend at mejo lumulubag ang loob ko sa mga salita at comfort na binibigay nya. Bakit ba kasi umepal nanaman ang mga biyotches na insecure sa'kin? Paano nila nalaman na mayroon akong in-organize na party? Sinung traydor ba sa kumpanya ko ang kasabwat nila?

"PAGOD NA PAGOD NA PAGOD NA KO!!!!!! *COUGH*" humagulgol ako sa pag-iyak. Wala na akong paki-alam kung mayroon 'mang tao na sasaway sa'kin dahil nabubulabog ko ang pagtulog nila.

"BAKIT SA'KIN NANGYAYARI ITO?! SINUMPA MO BA ANG PUSO KO SA KADAHILANANG MINAMAHAL PARIN KITA NGAYON?! GUSTO MO NA BA NA KALIMUTAN NA KITA? HUH?!"

"BAKIT GANITO NALANG ANG KAPIT MO SA'KIN? HUH? Chris Henry Ayala?! *SNIFF*"

*** ***

*FastForward

Nagising na lang ako na pagang-paga ang mga mata at hindi na namalayan pa, at ayoko na alalahanin, kung paano ako naka-uwi kahapon.

Naiiyak na lang ako kapag naaalala ko ang mga nangyari kahapon. Pero ok na 'rin dahil nailabas ko kahit papano ang mga hinanakit ko kagabi sa tulong ng pagsigaw ko. Tingin-tingin nalang ng mga pictures sa baul ko na makakapag-paalala ng mga masasayang memories sa buong pagkabata ko.

Change moon na nga ako at ikukwento ko sa inyo ang mga nangyari kahapon sa party dahil sabi nga nila. "You shall not keep any burden." nakamamatay daw 'yon.

But by the way, I am Guiella Jean Bronilla, 20 years of living, in loved and still inlove with some one I really don't know kung babalik pa, inamag na ata sa ibang bansa.