Memories: Because He Loves Me [ʀәѵɪѕɪɴɢ: ϝɪɴ ♕ ɢ]

˜ UDmax24.1 : Proven Truths

TWENTY-FOUR.ONE :  Written Evidence

---------------------------------->

See picture for this UDmax :  Guiella </3

I woke up on a hospital bed.

Nasapo ko ang ulo ko. Ano kaya nangyare?

I tried recalling what happen.

Napaluha ako. Gusto ko tumayo. Gusto ko 'sya makita. I want him now.

Biglang bumukas 'yung pinto.

It's Moi, she's with Jayvee and Kyu. Behind them is Elijah and Jake. Raine is on Jakes's hands.

They're all in a mad aura. Anong meron?

"I want to see him."

Nakita ko ang mga mata ni Moi, nagtutubig. Ano ibig sabihin ng mga 'to?

"Sabi ko, gusto ko 'sya makita!"

Lumapit sa 'kin si Moi. Ni-hug 'nya ko.

"Sorry Ate Yela."

Nang marinig ko ang sorry 'nya, sumikip ang dibdib ko. Nilapitan ako ni Elijah.

"Bru~!"

Umiiyak din 'sya. Ano ang nangyayare? Paki-explain naman..

"H-hinde. W-walang nangyaring masama! H-hindi dapat umiiyak. *SOB* Hindi..."

Sumisikip ang dibdib ko. Ang sakit pa ng sugat na nasa palibot ng katawan ko. Ang hapdi ng mga sugat ko. Pero 'mas mahapdi sa puso ang mga narinig ko.

Para akong sinaksak ng double bladed knife. Mga karayom na 'sing lalaki ng toothpicks. Ang sakit. Hindi totoo 'yun.

"Sorry Ate Yela, pero hindi ako nagsisinungaling. 'wag ka magalit sa 'kin."

Hindi ako naniniwala sa ,mga sinasabi sa 'kin ni Moi. Ayaw tanggapin ng isaip ko ang mga sinasabi 'nya sa 'kin.

"Bru... si Kuya~!"

Umiiyak si Elijah na sumubsob sa gilid ko. Hindi ko ma-sink in 'yung sinasabi ni Moi. Ayoko maniwala.

"Bru... iniwan 'nya na tayo~!"

Narinig ko na umiiyak si Raine. Pinapatahan 'sya ni Jake. Ang anak ko~!

"Hindeee!!!!!!"

Naisigaw ko na 'yung sakit na nararamdaman ko. Ayoko 'man maniwala pero nasa kamay ko na ang mga pruweba na totoo ang nangyare. He was sick and ready to die. Pinayagan lang 'sya nila Mommy Loisa na umuwi para makasama ako.

I heard na pauwi na ng Pilipinas sila Mommy Loisa and ang Daddy 'nya. Mommy at Daddy ko naman ay kausap pa raw ang doctor para sa stay ko dito at crmation ni Henry.

What I mean for the proof is the Diary. Ang Diary ni Henry. Masakit, oo. Sobrang sakit na inilihim 'nya, nila, sa 'kin ang lahat para ma-protektahan ang puso ko sa pag-aalala at lungkot na npwede ko matamo once na malaman ko ang lahat.

They said na ang aksidente na 'to ay isang pagaan sa nararamdaman ni Henry dahil ipinangakko 'nya daw sa sarili 'nya na hinding-hindi n'nya makakaya na 'ni minsan ay sabihan ako ng goodbye. 'mas gusto 'nya daw na ilihim na lang panghabang buhay ang lagay 'nya. Ginawa ni Hnry ang lahat maitago lang ang sakit na nararamdaman 'nya once na atakihin na 'sya ng sakit 'nya. Pero hinde, ayun na nga yung kahapon. Hindi na 'nya nakaya ang lahat. Nakita ko na ang pinaka-una at pinakahuling paghihirap 'nya.

Henry? Bakit? Ganito mo ba ako kamahal? Itinago mo sa akin ang lahat para lang maprotektahan mo 'yung nararamdaman mo?

Pero bakit? Masaya ka ba? Masaya ka ba ngayon?