My Nerdy Ex Became A Campus Princess (COMPLETED)

Chapter 62

×OLIVIA VALENTINE×

"Ate T-tin?"

Hindi ko alam kung siraulo lang ba ako o tama ang nakita ko. Sandaling nataranta si Aika nang malaman niyang ako ang nasa labas ng bahay nila.

"Uh. Hi!", I tried to act normal.

"Andiyan ba si.. Ken?", I asked her as I tried brushing away the nervous that I am feeling inside.

"A-ate.. Ah, ano kasi eh—"

"Who the hell is tha— Ms.Alonzo, ikaw pala"

It was Ken. Bigla na lang siyang sumulpot sa likod ni Aika.

I feel like my heart's starting to break again for the 'i-don't-know-how-many' times.

Hindi ko alam. Hindi ko alam kung ilan beses na bang akong nasaktan nang ganito.

Ms.Alonzo.

Gusto kong matawa nang mapakla. Ganun na ba niya ka-limot ang relasyon namin para tratuhin niya ako ng ganito?

A perfect stranger.

"Get inside now, Aika", malamig niyang utos sa kapatid niya na hindi man lang niya inaalis ang tingin niya sakin.

Bahagya akong napasulyap kay Aika and I saw her mouthed at me "I'm sorry".

I smiled at her weakly and nod bago niya kami tuluyang iwan ni Ken.

Biglang naging tahimik.

Andito lang kami sa gate nila, nakatayo sa harap ng isa't-isa, naghihintay kung sino ang mauunang magsalita.

Nakakamatay na katahimikan.

Ramdam ko at rinig ko ang bawat tibok ng puso ko.

I wonder if Ken hears it.

"So..", Ken said breaking off the silence.

"What brings you here, Ms.Alonzo?", he asked me emphasizing my last name.

Another pain struck my chest again.

Another pain I tried to bear alone.

"What's with the formality, Ken?", mahinang tanong ko sa kanya.

Pakiramdam ko hindi ko na kakayanin ang harapin siya ng ganito katagal.

So ironic. Parang kelan lang gusto kong palagi ko siyang kasama. At heto ako ngayon, halos gusto nang umalis sa harap niya.

Kasi hindi ko kaya, hindi ko kaya ang ganitong pagtrato niya sakin.

Pakiramdam ko mamamatay ako.

"What's wrong with my formalities, Ms.Alonzo?", he asked me on his coldest voice.

Gusto ko na talagang maiyak.

"If that's what you want then.. f-fine. I came here to talk about.. us", maingat kong paliwanag sa kanya.

He's still looking at me directly in the eyes.

Wala. Wala paring kahit na ano emosyon ang bumabalot sa mata niya.

Blanko. Blanko ang tingin niya sakin. Just like last night.

"Us? Do we still have something to talk about us? Ms.Alonzo?", he asked me crossing his arms on his chest.

Sandali kong ipinikit ang mga mata ko. I need to ignore the pain. Kasi kapag maging mahina na lang ako basta-basta, baka hindi ko na siya tuluyang maibalik pa.